Jej drugie życie

Wojenne tajemnice grabieży zabytków

„ Wojna (…) , to czas, gdy nie można za dużo myśleć i czuć. „

Z wielkim entuzjazmem podeszłam do premiery najnowszej książki Manuli Kalickiej. Dopełnienie losów rezolutnej Irenki, która skradła moje serce w „ Dziewczynie z kabaretu”, a później w „ Początku i końcu „, to było to, na co czekałam, ale jakie było moje zdziwienie, gdy okazało się, że ta część, to zupełnie inna opowieść znacznie odbiegająca formą od dwóch pozostałych. O ile przedtem byłam zachwycona sposobem narracji, kreacją bohaterów, stylem pisania, lekkim językiem niepozbawionym humoru, to tym razem niestety do tego zachwytu było mi daleko. Pomimo, że dopisano powieść do cyklu „ Irenka Górecka”, to jednak nie potrafiłam doszukać się specyficznego stylu i klimatu z poprzednich części czy wspólnych cech. Jedynie powieść podobnie jak dwie poprzednie części cyklu, można czytać bez znajomości pozostałych gdyż każda z nich jest oddzielną historią.

„ Jej drugie życie „, to książka bardziej historyczna niż powieść obyczajowa, zupełnie różna od dwóch pozostałych. Akcja wywiadu w zamku Wildstein, skradziony Ołtarz Mariacki, polski historyk sztuki ratujący zabytki z rąk nazistów – to tylko niektóre fakty historyczne, wokół których osnuta jest historia „Jej drugiego życia”. Raczej trudno mi ją uznać za kontynuację losów mojej ulubionej bohaterki Irenki Góreckiej, która pojawia się zaledwie w małym epizodzie. Dopisanie tej książki do cyklu wprowadza częściowo ...