Jej drugie życie recenzja

Rozczarowanie. Po świetnej powieści „Koniec i początek” Manula Kalicka zaserwowała nam książkę w najlepszym razie średnią. Ciekawy temat: odzyskiwanie polskich dzieł sztuki zrabowanych przez faszystów w czasie II wojny światowej został potraktowany po łebkach i niewykorzystany. Główny bohater- Leon, wzorowany na autentycznej postaci profesora Karola Estreichera jest nijaki i nieprzekonujący. Główna bohaterka Maria- również. Postaci te pojawiły się pewnie w pierwszej powieści z cyklu- „Dziewczyna z kabaretu”, ale czytałam ją kilka lat temu i ich  zupełnie nie pamiętałam. Autorka postawiła sobie szczytny cel: popularyzowanie historii Polski w przystępnej formie lecz forma ta była dla mnie zbyt prosta. Największy jednak zarzut dotyczy akcji: jest nierówna, rwie się, fragmenty humorystyczno- przygodowe przerywane są moralnymi i egzystencjalnymi dylematami bohaterów. Jakby autorka nie mogła się zdecydować, jaką książkę chce napisać – powieść łotrzykowską, historyczną, sensacyjną, czy obyczajową. „Koniec i początek” czytało się jednym tchem, na dodatek był realistyczny i prawdopodobny psychologicznie. Jak powiedziała moja koleżanka, była to książka „prawdziwa”. „ Jej drugie życie” , choć oparte na autentycznych wydarzeniach, nie ma niestety żadnej z tych cech. Jednak są i plusy tej lektury- przypomniałam sobie zasłużoną dla kultury polskiej postać profesora Karola Estreichera i jego wkład w odzyskiwaniu zrabowanych skarbów polskiej kultury. Poznałam także, opisane lekko i z humorem, kulisy kapitulacji Niemiec a także Włoch i petainowskiej Francji. W książce przewija się wiele prawdziwych postaci, o których prawdziwej roli nie miałam pojęcia. I przypisy są umieszczone bezpośrednio na dole strony, co nie w każdej książce, niestety ma miejsce!