Opinia na temat książki Jesienne pożegnanie
Chociaż Witkacy to mój ulubiony pisarz a Pożegnanie lokuję w top10 przeczytanych książek, nie polecam tej pozycji
każdemu. Na Witkacego trzeba mieć nastrój - nazwałbym go nostalgiczno-dekadencko-psychodelicznym z dużą dozą humoru wisielca. Do tego
dochodzi trudny język (choć w Pożegnaniu akurat bardziej przystępny niż w innych powieściach autora). Jeśli jednak zdejmiemy z autora
maskę blagi i prześmiewcy, odnajdziemy pod spodem szalenie wrażliwego człowieka, który ma do przekazania coś ważnego o nas samych.
każdemu. Na Witkacego trzeba mieć nastrój - nazwałbym go nostalgiczno-dekadencko-psychodelicznym z dużą dozą humoru wisielca. Do tego
dochodzi trudny język (choć w Pożegnaniu akurat bardziej przystępny niż w innych powieściach autora). Jeśli jednak zdejmiemy z autora
maskę blagi i prześmiewcy, odnajdziemy pod spodem szalenie wrażliwego człowieka, który ma do przekazania coś ważnego o nas samych.
Ocena:
Polub, jeżeli spodobała Ci się ta opinia!
/d717fe1a391dad6eecf2f952643c163e/n/jesienne-pozegnanie)
Jesienne pożegnanie
Joanna Jax
8/10
Cykl:
Duchy minionych lat, tom 3
Nadszedł rok 1978, w który świat wita papieża Polaka. Władze w kraju zaczynają panikować, kryzys zaczyna się pogłębiać, a SB nie przestaje nękać opozycjonistów. Karol Lewin kolejny raz okazuje się ni...
Komentarze
Pozostałe opinie
"Jesienne pożegnanie" to trzeci tom cyklu "Duchy minionych lat" Tym razem autorka przenosi nas w lata 1978 - 1980. Wraz z naszymi bohaterami jesteśmy w Stuttgardzie, Warszawie, Londynie, Niemczech,Gd...
Kolejny tom powieści, kolejne powikłane losy następnych pokoleń bohaterów... Niektórzy z nich drażniący, niektórzy naiwni, ale cudowny dawny Błażej i Gabrysia... A wszystko na tle głębokiej komuny la...
