Julian Apostata jako reformator religijny

Praca Julian Apostata jako reformator religijny podejmuje tematykę rządów ostatniego cesarza – poganina na rzymskim tronie, którego samodzielne rządy (361-363 n.e.) kojarzą się przede wszystkim z próbą podźwignięcia politeizmu w Cesarstwie Rzymskim. Julian przywrócił składanie ofiar bóstwom rzymskiego panteonu, nakazał odbudowę świątyń i zwrot ich majątków przekazanych przez poprzednich władców Kościołowi, starał się tez wyposażyć pogaństwo w scentralizowaną hierarchię kapłańską. autor monografii rekonstruuje całokształt działań Juliana związanych z próbą ratowania ginącego państwa, podejmuje się tez oceny rzeczywistego stopnia realizacji owego programu w chwili śmierci cesarza. Praca staje się tym samym przyczynkiem do poznania dziejów ostatnich pogan, funkcjonujących w coraz bardziej schrystianizowanym społeczeństwie Cesarstwa u schyłku epoki antycznej.