Opinia na temat książki Katedra

Dawno już tak nie miałem, że chciałem jakąś książkę rzucić w kąt i dać sobie z nią spokój. Na palcach u ręki mogę policzyć, ilu książek nie udało mi się ukończyć. I tutaj prawie tak się skończyło, ale po dwóch tygodniach przerwy jednak powróciłem do lektury i udało mi się dobrnąć do końca. Ale była to dla mnie prawdziwa droga przez mękę. Łącznie towarzyszyła mi prawie trzy miesiące. Ktokolwiek wpadł na pomysł, by porównać ją do „Filarów ziemi” Folletta, ten nie wie, o czym pisze. „Katedra” Bena Hopkinsa jest nudna jak flaki z olejem. Brak jest jakiejkolwiek akcji czy intrygi. Lekturze nie towarzyszą żadne emocje poza jedną wielką nudą. Od razy przed oczami mam inżyniera Mamonia z „Rejsu” i jego słynny monolog a propos polskiego kina. Jedyne ciekawsze fragmenty to te, w których autor skupił się na przedstawieniu tła historycznego XIII-wiecznej Europy. Spośród kilkunastu bohaterów pojawiających się na kartach powieści, nie znalazłem ani jednego, któremu chciałbym chociażby w najmniejszym stopniu dopingować albo którego losy by mnie jakoś szczególnie zainteresowały. Zdaję sobie sprawę, że tego rodzaju literatura znajdzie wielu odbiorców, którzy będą pewnie urzeczeni po lekturze, jednak ja, zgodnie z opisem z okładki, oczekiwałem czegoś na kształt „Filarów ziemi” i tego nie dostałem, więc jestem mocno rozczarowany. Fanom Folletta, Falconesa, Ferrandiza odradzam.