Każde kolejne lato

Idealna na lato, lekka i przyjemna, na powrót obudziła we mnie zapał do czytania. Być może nie jest to dzieło wybitne, ale na okres urlopu i letniego wypoczynku potrzebujemy książek, przy których się relaksujemy, które odwracają naszą uwagę od codzienności i obdarują nas przy okazji wakacyjnym klimatem.

Lato jedno po drugim, skoki do wody z pomostu, rześki wiatr od jeziora, pierwsze miłości i rozczarowania. To jedna z tych historii przywołująca nasze własne wspomnienia. Tu została opowiedziana z perspektywy Percy.
Związek bohaterów ukazany został na przestrzeni kilku lat, począwszy od dorastania, poprzez szaloną burzę hormonów, aż po błędy i ich brzemię, które muszą udźwignąć jako dorośli.
Zaskoczył mnie realizm tej sytuacji, autorka stworzyła postaci, które popełniają błędy, ale później ich żałują próbując naprawić całe zło jakie wyrządzili.
Historia toczy się dwutorowo, dzięki czemu mamy możliwość śledzenia nie tylko tego, co dzieje się aktualnie, ale mamy również spojrzenie na przeszłość.
Trochę szkoda, że całość przedstawiono z perspektywy samej Percy, nie dano nam szansy by wejść do głowy Sama i poznać jego punkt widzenia. Na karb młodzieńczych szaleństw należy złożyć niezliczone ilości westchnień nad gołymi klatami, które autorka serwuje nieco zbyt nachalnie.

Mój instynkt tym razem okazał się nieomylny, no trafiłam na niesamowicie przyjemną opowieść, która otuliła mnie wakacyjnym klimatem.

Percy mieszka z rodzicami w Toronto i z tym miastem wiąże swoje życie. Jednak gdy w wieku trzynastu lat przybywa na wakacje do Barry `s Bay, nie ma pojęcia jak bardzo to wpłynie na jej losy. Jako nastolatka potrafi się odgryźć, choć w głębi duszy jest delikatna i dość niewinna. Cieszy się dużym zaufaniem rodziców i nigdy tego nie nadwyręża. Kocha horrory, nawet te klasy B i nigdy nie odmówi kolejnego seansu. Ponadto umiejętnie wyplata bransoletki przyjaźni, choć tego lata, gdy wszystko się zmienia, aktualnie nie ma dla kogo ich robić.

Sam jest młodszym z braci Florek. Bardziej zamknięty w sobie, skupiony na nauce, pragnie zostać lekarzem. O niczym bardziej nie marzy jak o wyrwaniu się z Barry `s Bay, a skupiając się na pogłębianiu wiedzy wie, że może to osiągnąć. Jest świetnym biegaczem i fascynatem anatomii. Jako nastolatek niczym się nie wyróżnia – brakuje mu tężyzny fizycznej i charyzmy brata, jednak z roku na rok coraz bardziej się to zmienia. Z miejsca staje się najlepszym kompanem wakacyjnych przygód Percy, a z upływem czasu najważniejszą osobą w jej życiu.

„Każde kolejne lato” to powieść, która wciągnęła mnie bez miary w całej swojej okazałości. Przeplatana teraźniejszość z kolejnymi retrospekcjami wspólnego spędzania czasu głównych bohaterów stanowiła świetny zabieg. Z przyjemnością przyglądałam się relacji Sama i Percy, tak wyjątkowej i trudnej do podrobienia, najpierw niewinnej, a potem ewoluującej do czegoś tak głębokiego, że trud...

Przed rozpoczęciem tej recenzji zerknęłam na inne opinie, i cóż... Parę z nich było średnich i moja innością nie zabłyśnie.
Zamysł na tą historię był dobry, przynajmniej w moim odczuciu: miłość kiełkująca w nastolatkach, przechodząca przez różne etapy, zwieńczona rozejściem się dróg dwójki głównych bohaterów, jednak po paru latach oboje ponownie się spotykają..

I tutaj zaczynają się schody. Akcja jest podzielona na dwie strefy czasowe: kiedyś i teraz. Niestety, źle mi się to czytało, choć zazwyczaj takie zabiegi uwielbiam. Rozdziały z przeszłości były w moim odczuciu przydługie. Dużo przyjemniej czytałoby mi się tą historię, gdyby pierwsze była opisana historia nastolatków, a następnie nastąpił przeskok do "dwanaście lat później". Kolejna rzecz, której mi brakowało, to chemia między bohaterami. O ile między Samem i Percy w latach młodości, gdy zbliżali się do pełnoletności spomiędzy nieśmiałości przebijały się iskry, tak późniejsze spotkanie mocno mnie zawiodło. Rozumiem, to ludzie, którzy kiedyś się kochali ale w moim odczuciu dekada to dużo czasu, i głupstwem jest otwieranie się na starą znajomość w pełni od pierwszych chwil ponownego spotkania.

Ale to jeszcze nie koniec opinii. Ta książka to nie tylko minusy, bo gdyby naprawić powyżej wymienione przeze mnie elementy powstałby najlepszy romans tego lata. Za wyjątkiem Charliego (brata głównego bohatera, który w rozdziałach z młodości wkurzał mnie niemiłosiernie) postacie dały się lubić, szczególnie...

Znacie to uczucie gdy książka w teorii powinna Wam się spodobać, bawicie się świetnie podczas lektury, a z jakiegoś powodu po lekturze czujecie się rozczarowani? 🤔

Tak niestety czułam się po skończeniu "Każdego kolejnego lata". Z jednej strony Carley Fortune napisała książkę niemalże doskonałą w swoim gatunku. Chemia między bohaterami jest wyczuwalna od samego początku, ich relacja i towarzyszące jej napicie aż iskrzy.

Gwarantuję Wam, że gdy już sięgnięcie po książkę nie będziecie potrafili się od niej oderwać, bo sama nie potrafiłam tego zrobić. Gdy tylko musiałam ją odłożyć, myśli non stop krążyły wokół niej.

To za co uwielbiam motyw miłości z dzieciństwa, to przede wszystkim za obraz młodości i beztroski. Rozterki i bolączki, które wydają się pochłaniać i być całym światem. Carley Fortune opisała to w taki sposób, że z marszu uwierzyłam w tę historię.

Jednak coś poszło nie tak. Być może to za sprawą nielubianego przeze mnie motywu i tym samym głównego punktu zwrotnego w historii (ogromnie żałuję, że nie mogę Wam napisać o co mi chodzi, nie narażając Was na ogromny spojler), a może za sprawą ogromu (naprawdę OGROMU) podobieństwa do serii Lato autorstwa Jenny Han, poczułam tak spore rozczarowanie. I przyznaję, że to uczucie męczy mnie aż do dziś, chociaż poznałam tę opowieść wraz z początkiem maja.

Dla mnie "Każde kolejne lato" to z jednej strony piękna, beztroska i porywająca opowieść o miłości dwójki młodych ludzi, a z hist...

"Każde kolejne lato" to historia wakacyjna, lekka, taka pachnąca wodą i słońcem. A pod tą przyjemną warstewką kryje się dramat dwójki ludzi. To też historia o drugich szansach, wybaczaniu i widmie upływającego czasu.

Książka wciąga od pierwszej strony, kartka po kartce, lato po lecie, odkrywamy co wydarzyło się między Percy i Samem. Od młodzieńczych lat, aż po dzień dzisiejszy. I tak powoli spędzamy upalne lato nad jeziorem, w restauracji specjalizującej się w polskich pierogach. I chociaż jest to sielski obrazek, gdzieś w oddali majaczy jakaś tragedia, jakieś nieporozumienie i właśnie takie napięcie czuć podczas czytania. Książka podobała mi się właśnie za to dawkowanie informacji, za dwie linie czasowe i za pokazanie młodzieńczego uczucia. Nie jest to też bardzo lekka historia, bo chyba więcej tu dramatu niż wakacyjnego czytadełka. Ale to ogromny plus.

Świetnie napisana, dobrze przedstawiona i nieodkładalna lektura. To właśnie taka powieść, którą warto zabrać na urlop, na działkę, na leżak i dać się pochłonąć.