Klejnot Medyny

"Posłuchaj opowieści o dawnych czasach i odległych krainach, o świecie przepełnionym zapachem szafranu i róż. Posłuchaj opowieści o koczownikach wędrujących po piaskach pustyni, mieszkających w namiotach utkanych z wielbłądziej wełny, o karawanach załadowanych perskimi dywanami i wonnym kadzidłem. Posłuchaj opowieści o kobietach, które noszą zwiewne szaty, czernią koholem oczy i malują hennę na dłoniach misterne wzory, oraz o mężczyznach ceniących honor bardziej niż życie..."

"Klejnot Medyny" to fantastyczna książka, nieco magiczna, trochę baśniowa, ale niezwykle interesująca.

Sherry Jones przenosi czytelnika do Al-Hidżaz w Arabii. To właśnie na tej ziemi w odległych czasach - VII wieku żył i głosił swoje objawienia prorok islamu - Muhammad. Tam też w 613 roku przyszła na świat Aisza - przyszła żona proroka, młodsza od swego męża o ponad czterdzieści lat, która już przy narodzinach została przyrzeczona Muhammadowi przez jej rodziców, w wieku sześciu lat została jego narzeczoną, a trzy lata później żoną. Przez wiele lat była traktowana przez męża raczej jak córka i taką też miłością początkowo darzyła Muhammada. Z czasem gdy dorastała jej uczucie do męża ewoluowało do prawdziwej małżeńskiej miłości, którą bezwarunkowo obdarzyła męża rozumiejąc jego posłannictwo i wiarę. Sama również starała się wspomagać Muhammada w jego misji, doradzać mu i wspierać, choć nie zawsze jej działania były dobrze rozumiane. Zawsze starała się otwarcie wyrażać swoje zdanie, kiero...

Mam problem z tą książką. Doprowadziła mnie do rzadkiego stanu potężnego wkurwienia (sorki, ale inaczej nie da się tego określić). Z jednej strony porywająca powieść o kobietach w czasach, kiedy były mniej warte niż bydło, o tym jak walczyły o swoją wolność, godność i miłość. Z drugiej strony mężczyźni – brutalni, bezduszni, traktujący kobiety instrumentalnie. Nawet wielka miłość proroka Mahometa (Muhammada) do jego tzw. ukochanej żony Aiszy, nie była chyba taka wielka skoro po niej poślubił kilkanaście kobiet (oczywiście dla dobra jego ludu i islamu) i z wielkim zapałem dążył do skonsumowania tych związków. To dziwny świat – islam, dla mnie niepojęte są propagowane tam zasady życia, oczywiście bardzo wygodne tylko dla mężczyzn – panów świata. Ty kobieto nie możesz być zazdrosna i zła o inne żony – masz je kochać i szanować, a twój mąż ma prawo je bzykać kiedy i jak chce, a ty masz być szczęśliwa, że twój mąż się spełnia! Ale żaden inny mężczyzna nie może nawet zerknąć na kobietę, nie mówiąc o dotknięciu jej (to była zdrada - dokonana oczywiście przez kobietę) – przecież ona jest własnością innego i oczywiście grzeszy nawet każdym oddechem i spojrzeniem, Nie chcę obrazić tej części mężczyzn, którzy widzą jednak w kobiecie istotę myślącą i czującą, ale znienawidziłam mężczyzn po tej powieści, zbrzydziła mnie ich hipokryzja i bezduszność, ich bezwzględna chuć.
Przepraszam w tym miejscu mojego Męża, który jest najwspanialszym facetem na świecie i Prawdziwym Mężczyzną, ale t...

Zdecydowanie dobra książka. Wciąga, trzyma w napięciu, "zaraża" tematem. Trudno mi się było zidentyfikować z główną bohaterką - Aiszą, bo nie wiem jak ja zachowywałabym się w jej sytuacji. Wiem też, że postać ta ma trochę z historii, ale też trochę z fikcji. Nie możemy powiedzieć, że Aisza taka właśnie była i tak myślała. Jednak podziwiam tę postać, bo zrobiła wszystko, dała z siebie maksimum tego co mogła w jej sytuacji. Temat islamu znam już z innych książek, ta nie dała mi nic więcej ze zwyczajów itp, natomiast zauważyłam, że takie "niższe" traktowanie kobiet miało miejsce zanim pojawił się Mahomet i jego religia. On sam dosyć łagodnie traktował swoje żony, w przeciwieństwie do tego jak traktują je mężczyźni w dzisiejszych czasach w różnych regionach świata islamu. Cóż, moim zdaniem każda religia to swoiste omamienie, ale z religią wiąże się kultura i obyczaje przekazywane z pokolenie na pokolenie, sposób życia, patrzenie na świat. Dlatego należy szanować każdą religię, tak jak ludzi, bez względu na to w co wierzą. Wyznawcy islamu mogliby przeczytać tę książkę, żeby chociażby dowiedzieć się, że sam prorok nie naciskał na zbliżenie fizyczne z małą Aiszą, czekał aż dojrzeje, a w dzisiejszych czasach tyle się słyszy o 7-9 latkach, które już są zmuszone by współżyć z mężem. Oczywiście nie mówię o wszystkich, bo wiem też, że w niektórych rejonach kobiety są dobrze traktowane. Książka naprawdę warta przeczytania, a temat godny bliższego poznania. I co ważne, jest to książka, po ...

Muszę powiedzieć, że z początku podchodziłam do niej niechętnie. Nie należę do ludzi zainteresowanych tego typu książkami, a jednak ta bardzo mi się spodobała. Po kilkudziesięciu stronach po prostu zmieniłam o niej zdanie. Polecam, bo książka jest naprawdę bardzo ciekawa i aż do ostatniej strony trzyma poziom. Gdyby nie fakt, że ostatnio nie mam czasu na czytanie podejrzewam, że pochłonęłabym ją w zaledwie kilka dni.

Jedna z moich ulubionych książek - choć w niektórych momentach trudno było się przez nią przeprawić;) Historia dziewczyny, której tło stanowi życie proroka Mahometa. Pięknie przedstawiona fikcja literacka ukazująca przy tym wiele faktów historycznych. Bardzo polecam.

Jestem po lekturze, mnie "Klejnot Medyny" nie wciągnął, nie mówię że książka jest najgorsza aczkolwiek nie dostrzegłam w niej potencjału. Główna bohaterka Aisza przyprawiała mnie o irytację.

momentami nużąca, po prostu spodziewałam się więcej. ale popycha do przemyśleń na temat konstruowania religii. po lekturze warto się nad tym zastanowić