Klucz Sary

Literatura sięgająca czasu II wojny światowej najczęściej porusza okrucieństwo nazistów, a wiele własnych wstydliwych kart ówczesnej historii okupowane kraje próbują zepchnąć w niepamięć. Niektóre dopiero po latach mierzą się z niewygodną i haniebną prawdą, dlatego cieszy ogromna odwaga Tatiany de Rosnay, która w powieści „Klucz Sary bez usprawiedliwień i umniejszania winy francuskiej policji piętnuje masową obławę i przetrzymywanie w nieludzkich warunkach tysięcy paryskich Żydów w 1942 roku.

Historią wyrwanej z bezpiecznego domu dziesięcioletniej Sary ukazuje obrazy, które pozostają boleśnie żywe w naszej wyobraźni, tym bardziej że wydarzyły się naprawdę. To z jednej strony obraz znieczulicy, utraty człowieczeństwa, zgody na udział w masowej zagładzie z drugiej strachu, braku nadziei i apatii.

"Dwie rodziny, które łączyły śmierć i tajemnica.
Dwie rodziny, które już nigdy nie będą takie same."

Opowieść poznajemy z dwóch perspektyw i w dwóch liniach czasowych. Piszącej artykuł w 60. rocznicę ówczesnych wydarzeń amerykańskiej dziennikarki Julii oraz Sary, którą przy życiu trzyma obietnica złożona małemu braciszkowi pozostawionemu w zamkniętej szafce ich mieszkania. Przecież za chwilę ich uwolnią i do niego wróci, prawda?

Nie można uciec od tych obrazów, od tych emocji. Strach, przerażenie, nieuchronność tego co czeka paryskich Żydów, tego co czeka małą Sarę. To sprawia, że łzy same płyną, a pięści zaciskają się z wściekłości i niemoc...

„Klucz Sary” to niezwykle wzruszająca książka, która została oparta na prawdziwych wydarzeniach z okresu II wojny światowej.

Autorka ma piękny i emocjonujący styl pisania. Nie ubarwia ona rzeczywistości i pisze wprost o wszystkim co się wydarzyło, a jest pisać o czym. Wydarzenia wokół których kręci się fabuła to okrucieństwo z lipca 1942 roku kiedy to w Paryżu i okolicach doszło do największego, masowego aresztowania francuskich Żydów. To właśnie wśród nich znajdowała się tytułowa Sara wraz ze swoim rodzicami.
Jednak dramatem rodziny wcale nie było zatrzymanie tylko pewien sekret… niczego nieświadoma dziewczynka w noc aresztowania ukryła swojego brata w skrytce w ścianie i zamknęła go na klucz. Była przekonana, że go ratuje, ale nie spodziewała się jakie tym razem konsekwencje niesie za sobą aresztowanie.
Historię Sary poznajemy za sprawą amerykańskiej dziennikarki Julii, która po wielu latach ma za zadanie napisanie artykułu o aresztowaniu. Okazuje się, że poznana przez nią prawda jest przerażająca, a z Sarą łączy ją znacznie więcej niż mogłaby przypuszczać. To właśnie z perspektywy tych dwóch kobiet patrzymy na wydarzeniach na Vél’ d’Hiv, które sprawiały że łzy leciały po moich policzkach.
Sama historia Sary bardzo mnie poruszyła. Autorka zadbała o to, aby jej emocje były namacalne. Czułam strach dziesięciolatki, jej przerażenie, lęk i byłam w stanie wyobrazić sobie jak musiała się czuć po tym co się stało. Jej naiwność oraz dziecięca ufność, że ws...

Zazwyczaj powieści wojenne przypadają mi do gustu. I chyba te zagraniczne, mówiące o wojnie w innym państwie niż Polska, nawet bardziej do mnie trafiają. Dają nam szerszy obraz sytuacji, więcej innych ludzkich doświadczeń, niż standardowe opowieści z lekcji historii. I tak było w tym wypadku.

"Klucz Sary" to powieść, która pokazuje realia wojny w środowisku francuskich Żydów. To historia która zmusza do refleksji, daje temat do rozmyślań i zostaje w człowieku na dłużej. Pokazuje człowieczeństwo, wzrusza, epatuje emocjami i sprawia, że nie możemy jej odłożyć. Chociaż nie jest to lekka powieść, bo wydarzenia w niej opisane nie należą do tych przyjemnych, to czytanie jej sprawiło mi wiele satysfakcji. Autorka świetnie pokazała skalę problemu, zagrała na uczuciach, ale bez zbędnego patosu. Fabuła jest przemyślana, logiczna, a wydarzenia są realne, co nie zawsze zdarza się w książkach tego typu.

Ta książka na pewno przypadnie do gustu osobom, które nie stronią od powieści mówiących o wojennej rzeczywistości okraszonej elementami obyczaju. Mocna, pokazująca inne spojrzenie na historię, którą znamy.