Kobyłka apokalipsy

fragmenty książki:

Podwukątnie
Przytrzymuję z obu kątów dolną krawędź przyklejanej tapety, a Izia
– Musisz trzymać ruchomo.
IX ‘09

Na Szewskiej
w bramie dawnej filozofii na siódemkę. Otwierają się drzwi, w sobotę pod wieczór? Dwie średniostarsze, portiernia lub sprzątanie, jeśli właśnie w sobotę. Ondulowana, oddymny głos, druga z dużą ciemnorudą. Choroby, komunie, tramwaj, druga wsiada, na odwróceniu
– Szczęśliwej służby.
V ‘11

Spotkania literackie też prowadzi
W Tajnych Kompletach babka dość całkiem, pyta Karola w fotelu nad komputerem, jak dojść do Muzeum Narodowego. Karol wyciąga się niżej i wygodniej, tłumaczy z gestyką i MPK; może niepotrzebnie: pieszo kawałek, ale praktycznie tylko dwa duże kąty proste, w Szewską lub Świętej Katarzyny w lewo i potem w prawo wzdłuż Odry. Kobieta niepewnie potakuje, wychodzi. Przed księgarnią patrzy w prawą stronę, lewą, przez chwilę też na dachy i niebo. Wraca
– A po ile jest kawa?
VII ‘11

Zdążę przed tramwajem
do łaziebnego sklepu? Czasowo, nie przebiegając. Powinienem
– Ma pan sitka do zlewozmywaków?
– Jeśli chodzi o takie, co zatrzymują włosy, to nie.
IX ‘11

A nie szarpał
Baba do psa sprzed bankomatu
– Czekaj, bo nie widzisz, że gówno mam, to jeszcze zgubię.
XI ‘11