Opinia na temat książki Kocham cię, mamo

Lubię dobre debiuty i z takim miałam okazję się zetknąć przy okazji czytania tej książki.

Magda siedzi w domu, nigdzie nie wychodzi, od 15 lat czeka na powrót córki, która pewnego wieczoru wyszła z domu idąc do koleżanki, nigdy tam nie dotarła, nie wiadomo co się z nią stało. Mąż Magdy pogodził się ze stratą córki, żyje, pracuje, chce by ich małżeństwo było takiej jak dawniej, niestety szanse na to są nikłe, żona nie daje sobie pomóc, zamyka się w swojej skorupie. Pewnego dnia kobietę odwiedza dzielnicowy, na dworcu widziano Klaudię, Magda na własną rękę rozpoczyna poszukiwania ufając tylko dziennikarzowi i nowej sąsiadce, czy słusznie? Wracając do sprawy sprzed lat może ściągnąć na siebie niebezpieczeństwo, zapomniane sekrety mogą ujrzeć światło dziennie, a prawda może okazać się bolesna.

Bardzo dobrze napisany thriller psychologiczny, wciąga i fascynuje od samego początku. Odczuwałam emocję Magdy jakbym sama nią była, w końcu straciła dziecko, nie wie co się stało, wszyscy przeszli nad tym do porządku dziennego a ona potrafi żyć tylko swoją stratą, nikt lepiej nie zrozumie kobiety, niż druga kobieta. Autorka dawkuje nam informację, wzbudzając ogrom emocji i budując napięcie, tu akcja nie pędzi, tu wszystko toczy się powoli, z rozmysłem. Obrazy jakie na początku podsuwała wyobraźnia w trakcie czytania zaczynały się zmieniać a prawda niekoniecznie była taka, jaką wydawała się na początku. Miałam swoje zdanie co do bohaterów, jednak w trakcie czytania zmieniłam o nich diametralnie zdanie, to było niesamowite.

Zakończenie mnie zaskoczyło, nie przewidziałabym takiego, ani przez chwilę, autorka tu bardzo mnie zaskoczyła.
Czekam na kolejna książkę autorki, tym debiutem postawiła sobie poprzeczkę bardzo wysoko, a Wam polecam całym serduchem „Kocham Cię, mamo”