Opinia na temat książki Kocham cię, mamo

Książka "Kocham cię, mamo" autorstwa Aleksandry Polańskiej to interesująca lektura. Choć na okładce znajdziemy reklamę zapowiadającą "thriller psychologiczny trzymający w napięciu od pierwszej do ostatniej strony", mam pewne wątpliwości, czy te słowa są w pełni trafne. Dla mnie była to raczej spokojna powieść obyczajowa z elementami psychologicznymi. Fabuła, choć ciekawie prowadzona, wydawała się nieco schematyczna, a zakończenie – szybkie i mało zaskakujące. Co prawda, finał miał pewne niespodziewane momenty, ale nie nazwałbym go pełnym emocji czy zwrotów akcji.

Mimo to książka ma swoje zalety. Postacie są dobrze zarysowane, a ich relacje realistyczne, co sprawia, że łatwo można się z nimi utożsamić. Styl pisania autorki jest lekki i przystępny, co spowodowało, że lekturę pochłonęłam szybko, pomimo braku spektakularnych zwrotów akcji.

Na plus zasługuje również atmosfera powolnego odkrywania tajemnic, która stopniowo buduje napięcie. Mimo że nie jest to thriller w klasycznym tego słowa znaczeniu, książka porusza ważne tematy psychologiczne, jak relacje rodzinne czy wpływ przeszłości na teraźniejszość.

Podsumowując, "Kocham cię, mamo" może nie dostarcza emocji typowych dla thrillerów, ale jest solidną powieścią obyczajową, która skłania do refleksji. Jeśli ktoś szuka dynamicznej fabuły z nagłymi zwrotami, może być nieco zawiedziony, ale dla miłośników bardziej subtelnej psychologii i relacji rodzinnych będzie to wartościowa pozycja.