Opinia na temat książki Kosogłos

Ostatnia część, jest chyba najbardziej emocjonująca. Jak na moje oko to tu co rusz ktoś umierał, to było straszne. Nie wybaczę pani Collins uśmiercenia Finnicka, no ale przynajmniej coś oryginalnego, a nie przeżycie wszystkich ,,gwiazd" igrzysk. W każdym razie, gdy doczytywałam rozdział, to zawsze było takie wydarzenie że musiałeś czytać następny, to jest plus dla tej książki. Budowanie napięcia. W tej części dopiero przekonałam się do Peeta, w dwóch poprzednich myślałam że Gale będzie idealnie pasować lecz się myliłam. Przeciwieństwa się przyciągają? ;) Tak było chyba z Kaatnis i Peetą. Na samym końcu, przyznam się - płakałam. Po prostu wyłam jak bóbr do poduszki - dlatego że się tak skończyło, dlatego że tyle postaci umarło, dlatego że Kaatnis odnalazła szczęście. Po prostu te wszystkie emocje wylałam ze łzami. Na końcu zaczełam się zastanawiać nad sensem książki - a było nad czym. Jest strasznie głęboka, ukazuje nature człowieka, nie zakrywa tego płaszczem miłości czy wrażliwości. Książka jak i cała saga jest na pierwszym miejscu mojej prywatnej listy ,,Kultowych" :)