Kradzież

Oparta na prawdziwych wydarzeniach przejmująca powieść o zapomnianej części Szwecji

Mała Elsa wybrała na nartach do zagrody reniferów. Tam niestety znajduje martwego cielaka i mężczyznę z nożem w ręku, którego groźba sprawia, że dziewczyna ucieka.

Później razem z ojcem udaje się na komisariat, gdzie jednak policja nie może nic począć. To kolejna nierozwiązana sprawa, klasyfikowana jako kradzież. Renifery jednak stanowią nie tylko źródło utrzymania, ale także duchowo mają bardzo wielkie znaczenie dla Saamów, dla ich kultury.

Elsa bardzo boleśnie przeżyła ta wydarzenie. Jak potoczy się jej historia?

Fascynująca historia Szwecji, kultury Saamów, duchowego znaczenia reniferów i dziewczynki która zobaczyła coś czegoś nie powinna, a to na nią wpłynęło. Bardzo ciekawa historia.

Styczeń… dla niektórych to początek czegoś nowego, nowe plany, nowe marzenia, ale dziewięcioletnia Elsa zaczęła rok od smutku i straty. Odkryła, że jej ukochany renifer nie żyje… nie mogła pogodzić się ze stratą, „zamknęła usta” na długi czas, nikomu nie chciała powiedzieć co tego dnia zobaczyła… po cielaku Nástegallu pozostały tylko wspomnienia i odcięte ucho z puszkiem…

Dla Saamów renifery to całe życie, to ich źródło utrzymania i coś więcej… ich kultura, duchowość, a atakowanie i zabijanie tych zwierząt godzi w ich serca. NIkt nie chce zająć się tym problemem, a bycie Saamem, Lapończykiem nie należy do łatwych. Wielu ludzi odwraca się od nich, niektórzy wręcz nimi gardzą…

Czy zabójstwo można nazwać kradzieżą? Czy można przez wiele lat nie dostrzegać problemu, nie rozumieć, że utrata reniferów, to utrata poniekąd siebie samych? W takich realiach żyją oni…lud zamieszkujący północne krańce Europy. Wykluczeni, nieakceptowani.

To powieść, która sprawia, że człowieka przeszywa smutek. To powieść pełna niesprawiedliwości, straty, cierpienia i walki o każdy dzień, o samego siebie i o swoją przynależność. To powieść o krzywdzie zwierząt i ludzi.
Elsa doświadcza traumy, o której nie może zapomnieć przez wiele lat. Ta cały czas tkwi głęboko w jej sercu i nie pozwala o sobie zapomnieć.
To nie jest zwykła historia o zbrodniach dokonywanych na zwierzętach, to dużo więcej. To podróż do wnętrza ludzkiego umysłu. Doświadczamy tu niesprawiedliwości, p...

Dziewięcioletnia Elsa jest świadkiem kradzieży jej ukochanego renifera. Rozpoznaje tego, który przyczynił się do jego śmierci, jednak na wiele lat zachowuje tę tajemnicę dla siebie. Dla Saamów zabicie tego zwierzęcia jest równoznaczne z kradzieżą. Dziewczynka przeżywa stratę ukochanego Nastegallu, a jedyne, co po nim zostało, to odcięte ucho, które staje się jej pocieszaczem w trudnych chwilach. Niestety, policja umarza zgłoszone przez ojca Elsy przestępstwo. Jednak straty reniferów stają się coraz częstsze.

Dorosła już Elsa zaczyna szukać sprawiedliwości. Nie jest już małą, zamkniętą w sobie dziewczynką, ale świadomą kobietą, która chce zawalczyć o szacunek dla rdzennej ludności i reniferów, które dla Saamów są nie tylko źródłem utrzymania, ale mają też znaczenie duchowe.

Przez długi czas poznajemy bliżej główną bohaterkę, Elsę, jej rodzinę i przyjaciół. Dziewczynka jest ciekawska, czasami naiwna, jak to dziecko, a czasami mam wrażenie, że jest bardzo świadoma wielu trudnych spraw, które zarezerwowane powinny być tylko dla dorosłych. Serce pękało mi, kiedy cierpiała po stracie ukochanego renifera, a jej jedyną pamiątką zostało puchate ucho zwierzęcia.

Historia opisana w książce momentami wbija w fotel. Krzywda zwierząt i niesprawiedliwość w stosunku do drugiego człowieka to coś, obok czego trudno przejść mi obojętnie. A w “Kradzieży” fabuła opiera się głównie na tych dwóch czynnikach.

...

Gdzieś na dalekiej Północy, wśród świateł zorzy Polarnej rozgrywa się prawdziwymi dramat. Słychać tu trzeszczący pod butem śnieg, stukot zdarzającego się poroża, dzwoniących dzwonków, dudnienia kopyt.
Gardło mam ściśnięte, a do oczu napływają łzy, lecz nie od mrozu. Gdy ostrze przeszywa skórę one nie zdążą nawet krzyknąć...
Widok odciętego ucha ukochanego renifera Nastegallu będzie towarzyszył Elsie do końca życia. Od tego momentu w ciele dziecka narodzi się silną chęć zemsty. Towarzyszyć jej będzie nieustanny strach nie tylko o dobrostan reniferów, ale i o własne życie, gdy bohaterka stanie się ofiarą prześladowań kłusownika. Jej walka i niezłomne mogłyby zawstydzić niejednego dorosłego.

Kradzież hipnotyzuje od pierwszych stron. Wśród surowego skandynawskiego klimatu rodzi się zło oparte na prześladowaniu, dręczeniu i uśmiercaniu bezbronnych zwierząt. To cudowna opowieść o rdzennych mieszkańcach dalekiej Północy - Saamach, coraz bardziej spychanych na margines, którym odbiera się prawo do ziem, lekceważy ich własność. Dla policji i służb zabicie renifera to tylko zwykła kradzież, dla nich zabójstwo z premedytacją. Brutalna, porywająca, ale i subtelna to opowieść oparta częściowo na faktach. Akty mordowania zwierząt to jedne z najtrudniejszych momentów tej książki, ale tylko w ten sposób można ukazać całą tragedię i ból ich właścicieli.

Autorka doskonale oddała koloryt i codzienność życia Saamów, duży nacisk kładąc na kulturę i folklor. Zachwyca...

Nie wiem jakich użyć słów, żeby opisać Wam tę historię. Powieść nostalgiczna, mocno sentymentalna, prosta, momentami brutalna, a jednocześnie poetycka i prawdziwa. Napisana wspaniałym językiem, w dobrym stylu, posiadająca wielki magnetyzm, który przyciąga i nie puszcza nawet po przeczytaniu.

Książka nie jest łatwa, raczej do delektowania niż przeczytania w jeden wieczór. Ale o to w niej chodzi, autorka daje nam czas na przemyślenia, na zastanowienie się. I wywołuje wiele emocji, od złości, niezrozumienie, wzruszenie aż do akceptacji. Historia rdzennych mieszkańców północnych krańców Europy. Sammowie, bo to o nich mowa, to lud posiadający własny język, własne prawa, i własny rząd. Żyją trudniąc się hodowlą reniferów, jednak przez dekady szykanowani i odrzucani przez społeczeństwo stają się nieufni i wycofani.
I właśnie oni stają się bohaterami tej przejmującej opowieści o trudach życia w dalekiej Północy.

Powieść, która zachwyca, wstrząsa, zmusza do refleksji, a jednocześnie daje odprężenie. Akcja nieśpieszy się, każde wydarzenie ma swój czas, a każde słowo wydaje się być mocno przemyślane.