Opinia na temat książki Krewni

Komisarz Sławomir Kruk. Dobry glina. Skuteczny i bezkompromisowy.
Do tego uczciwy, wrażliwy, oczytany (Szekspir!) i przystojny! Czyż taki główny bohater nie wystarcza, aby pokochać całą powieściową serię? Nie, szybko dopisuję kolejne zalety: dobra zagadka, niejeden trup, obok dobrych — źli policjanci (i moralność, i profesjonalizm), tło obyczajowe, niejednowymiarowe postaci, wiarygodne dialogi — uzasadniona estetyka bandziorów lub policyjnych twardzieli...
Pióro Piotra Górskiego gwarantuje najwyższą jakość. Mówiąc już zupełnie serio, potrafi Górski w zapętlonych wątkach kryminalnych pokazać mocne emocje (ból, krzywdę, stratę) i dotknąć brudnych problemów, a zrobić to — fabularnie i językowo — genialnie. Intryga jest naprawdę dobra. Choć skoncentrowana na jednym śledztwie, dotyka różnych wydarzeń i interakcji, a układa się w spójną i przejrzystą treść. Czyta się bardzo dobrze, bo sytuacje są logiczne i bez irracjonalnych upiększaczy. I choć odpowiednio dawkowane wskazówki wydają się jednoznaczne, finał ostatecznie może zaskoczyć.

A najważniejsze, że główny bohater to policjant-idealista! Bezkompromisowo walczy z bandytami-gangsterami-psychopatami, niesie pomoc krzywdzonym. Często samotnie, niekoniecznie w zgodzie z literą prawa (za to ze swoim kodeksem moralnym), czasem bez odpowiedniej wyceny ryzyka i zagrożenia, zawsze z wiarą w sprawiedliwość. Podoba mi się. Przymykam oko na nieumiarkowaną zdolność budowania hipotez roboczych i geniusz dedukcyjny.

Myślę sobie, że mogłoby się znaleźć dla komisarza Kruka lepsze miejsce na Empikowych stolikach...