Krewni

Komisarz Sławomir Kruk. Dobry glina. Skuteczny i bezkompromisowy.
Do tego uczciwy, wrażliwy, oczytany (Szekspir!) i przystojny! Czyż taki główny bohater nie wystarcza, aby pokochać całą powieściową serię? Nie, szybko dopisuję kolejne zalety: dobra zagadka, niejeden trup, obok dobrych — źli policjanci (i moralność, i profesjonalizm), tło obyczajowe, niejednowymiarowe postaci, wiarygodne dialogi — uzasadniona estetyka bandziorów lub policyjnych twardzieli...
Pióro Piotra Górskiego gwarantuje najwyższą jakość. Mówiąc już zupełnie serio, potrafi Górski w zapętlonych wątkach kryminalnych pokazać mocne emocje (ból, krzywdę, stratę) i dotknąć brudnych problemów, a zrobić to — fabularnie i językowo — genialnie. Intryga jest naprawdę dobra. Choć skoncentrowana na jednym śledztwie, dotyka różnych wydarzeń i interakcji, a układa się w spójną i przejrzystą treść. Czyta się bardzo dobrze, bo sytuacje są logiczne i bez irracjonalnych upiększaczy. I choć odpowiednio dawkowane wskazówki wydają się jednoznaczne, finał ostatecznie może zaskoczyć.

A najważniejsze, że główny bohater to policjant-idealista! Bezkompromisowo walczy z bandytami-gangsterami-psychopatami, niesie pomoc krzywdzonym. Często samotnie, niekoniecznie w zgodzie z literą prawa (za to ze swoim kodeksem moralnym), czasem bez odpowiedniej wyceny ryzyka i zagrożenia, zawsze z wiarą w sprawiedliwość. Podoba mi się. Przymykam oko na nieumiarkowaną zdolność budowania hipotez roboczych i geniusz dedukcyjny.

...

Trudno sobie wyobrazić uczucia towarzyszące bliskim zamordowanego człowieka. Co może zrobić komisarz, gdy rodzina próbuje sama złapać i ukarać sprawcę? Gdzie właściwie szukać winnego? To ciężkie, skoro nieustannie pojawiają się sprzeczne informacje, a podejrzanych tylko przybywa…

Tak, moje pierwsze spotkanie z Remigiuszem Mrozem mogę uznać za w pełni udane. Jeśli chodzi o twórców powieści kryminalnych, to często mijałam się również z Piotrem Górskim, o którym słyszałam i czytałam wiele dobrego. Wspominałam o tym setki razy, ale w kwestii tego typu książek ciągle się rozsmakowuję, poznaję, spoglądam na nie w miarę obiektywnie, świeżym okiem. Ucieszyłam się na możliwość sięgnięcia po najnowsze dzieło Górskiego, tajemniczo zatytułowane „Krewni”. To trzecia część z serii o komisarzu Sławomirze Kruku, osobie bezkompromisowej i inteligentnej. Owszem, podeszłam do lektury z całkiem dużymi oczekiwaniami. Nie lubię marnować czasu — któż z nas za tym przepada? Jednak moje obawy zostały rozwiane, gdyż „Krewnych” czyta się naprawdę szybko. Niepokoił mnie też fakt, że mam do czynienia z kolejnym tomem cyklu, aczkolwiek brak znajomości poprzednich to żadna przeszkoda.

Całość napisano dość lekkim językiem, autor z wyczuciem dawkuje strach, powoli wprowadza czytelnika w uczucie napięcia. A sekretów jest sporo. Górski wszystko dokładnie przemyślał, zachowania bohaterów zawsze są sensowne, nic nie porzucił przypadkowi. Fabuła wydaje się być bardzo spójna, wydarzenia skrupulat...

„Krewni” Piotra Górskiego to trzeci tom cyklu o komisarzu Sławomirze Kruku. Tym razem bohater ma przed sobą trudne i zagmatwane śledztwo – zamordowana został młoda dziewczyna, a jej ciało po śmierci starannie ułożone. Szybko okazuje się, że denatka to siostrzenica mężczyzny, który od roku siedzi w więzieniu za zabicie jednego z trzech chłopaków, którzy wtargnęli do jego domu. Byli to znajomi dziewczyny, którzy twierdzili, że chcieli ją tylko nastraszyć. Kruk do początku ma przeczucie, że te sprawy są ze sobą połączone, nie wie tylko jak....

I takie kryminały to ja lubię! Świetna, dosyć zagmatwana intryga, bohaterowie z krwi i kości, każdy z ciekawych charakterem, świat przedstawiony mroczny, styl narracji uszczypliwy, z elementami czarnego humoru. Do tego dużo dobrych dialogów. Czego chcieć więcej? Żeby nie było aż tak kolorowo, dla mnie jeden z końcowych wątków był zbędny, ale poza tym to uwag nie mam. Książkę śmiało można czytać nie znając tomów wcześniejszych, a i tutaj autor tak sprytnie akcję poprowadził, że niewiele z wcześniejszych wydarzeń się dowiadujemy, więc teraz spokojnie bez spoilerów mogę nadrobić wcześniejsze dwie książki, co zrobię na pewno!

Piotr Górski powrócił w tym roku z kolejną częścią historii o fenomenalnym komisarzu Sławomirze Kruku. Książka porywa od pierwszych stron i trzyma w napięciu do samego końca.



Sławomir Kruk dostaje wezwanie do morderstwa młodej dziewczyny. Zabójca był wyjątkowo perfidny, bowiem odciął jej dłoń, którą następnie umył i wyczyścił. Komisarz dochodzi do wniosku, że kobieta najprawdopodobniej odkryła jakąś tajemnicę przed śmiercią. Jednak krewni ofiary milczą i próbują sami dojść do prawdy. Policjant musi zrobić wszystko by nie doszło do samosądu.

Seria o Kruku jest jedną z moich ulubionych polskich serii thrillerów. Książki Górskiego wciągają od samego początku i nie sposób jest się od nich oderwać. Autor pokazuje realny świat polskiej policji, a także w tej książce pokazał, jak trudno czasami jest dojść do porozumienia z rodziną ofiary.

Polecam Wam ten tytuł na jesienne wieczory. Myślę, że wciągnie Was idealnie w ponury wieczór.