Bliska znajoma

Ciąg dalszy losów niekonwencjonalnego, niereformowalnego i nieugiętego komisarza Sławomira Kruka. Każdemu poszkodowanemu, każdej ofierze przestępstwa należałoby życzyć aby taki właśnie śledczy zajmował się jego sprawą. Tak, Kruk jest czasami brutalny, przekracza uprawnienia ale czy życie kilkunastoletniego chłopca nie jest tego warte? Niestety pociąga to za sobą dalsze, okrutne postępowanie negatywnych bohaterów. Dobra, powiem to - mimo złego czasami działania komisarza Kruka lubię tę postać i życzę mu kolejnych rozwiązanych spraw i spokoju w życiu osobistym.

Kiedyś, w opinii dotyczącej innego thrillera, obiecywałam sobie, że jeżeli jeszcze raz spotkam się z motywem porwania i zamknięcia w piwnicy i z opisem cierpień osób pozostawionych bez wody i/lub dręczonych przez psychopatów- ciepnę książką o ziemię. Tutaj powinnam to zrobić już po pierwszych stronach. Żal mi jednak było czytnika. Ten ograny motyw jest tu bowiem wiodący i rządzi całą akcją. Nawet sam bohater- komisarz Kruk mówi, że coś ostatnio ma za dużo tych piwnic…

Jednak poza tą irytującą kliszą- książka jest, jak wszystkie z serii, dobrze napisana, ma tempo, napięcie. Autor myli tropy, nie pozwala się domyślić zbyt łatwo sprawcy. Komisarz Kruk jest nadal Brudnym Harrym polskiej policji i mimo jego brutalnych metod stosowanych wobec przestępców- niezmiennie mu kibicujemy. Dałabym bardzo dobry, ale za te piwnice – obniżam ocenę o jedną gwiazdkę.

Piotr Górski zaprasza nas na kolejne spotkanie z komisarzem Sławomirem Krukiem z Gdańska.

Już początek powieści jest mocny. Komisarz musi odnaleźć porwanego chłopca, a sposób w jaki prowadzi śledztwo, przypomina bardziej działania Brudnego Harrego, a nie praworządnego oficera polskiej policji.

Wobec komisarza Kruka zostaje wszczęte śledztwo, które prowadzi nadkomisarz Lena Milewska z Biura Spraw Wewnętrznych Policji. Owa policjantka, to tytułowa „bliska znajoma”, która wkrótce zostaje zamordowana.

Piotr Górski wymyślił skomplikowaną intrygę kryminalną, którą musi rozwikłać komisarz z Gdańska.

„Bliska znajoma” to świetna książka dla wielbicieli polskich kryminałów.

Mam nadzieję, że to nie było ostatnie spotkanie z komisarzem Sławkiem Krukiem i jego partnerem komisarzem Pawłem Lalkarzem i w tym roku będzie premiera kolejnej książki z gdańskimi kryminalnymi.

Po starej sympatii daję nieco na wyrost 6. Niewykluczone, że koleją część też przeczytam (jeśli powstanie). Ale odczuwam u siebie zmęczenie materiałem.

Na marginesie - z czego jest zrobiona „spiżowa głowa z drewna”?

Kolejne spotkanie z komisarzem Krukiem to kolejny dowód, że można pisać dobre, dopracowane, świetne zarówno pod względem fabularnym jak i językowym kryminały. Kruk może i wpasowuje się w schemat sponiewieranego przez życie gliniarza, który bardziej ceni sobie ducha prawa niż jego literę, ale bynajmniej nie oznacza to, że jest to postać bezbarwna i przewidywana. Z tomu na tom moje zainteresowanie wzrasta.

Autor nie oszczędza bohatera. Sławek Kruk znowu ma problemy w pracy i z kobietami. jednak cokolwiek by się działo zawsze stoi po właściwej stronie. fantastyczne, że w tej nierównej walce o sprawiedliwość może liczyć na wsparcie swoich przyjaciół.

Poprzednie tomy tego cyklu jakoś nie specjalnie przypadły mi do gustu. "Bliska znajoma" przeleżała na moim czytniku wiele miesięcy, jednak w końcu zdecydowałem się przeczytać tę powieść. Po cichu liczyłem na jakiś przełom, na coś, co pozwoli wciągnąć się w akcję i czytać do końca z zainteresowaniem. I... jestem mile zaskoczony. Ta powieść bardzo mi się spodobała. Rasowy kryminał ze skomplikowaną intrygą i akcją trzymającą w napięciu.
Autor w pełnej krasie ukazał blaski i cienie bycia policjantem w wydziale kryminalnym. Jak stresująca to praca, jak potrafi targać emocjami i jak ogromny ma wpływ na życie osobiste policjantów, którzy walczą ze złem i które to zło wraca do nich rykoszetem.
Dochodzenia przeciwko psychopatom są niezwykle trudne, bo nikt o zdrowych zmysłach nie jest w stanie przewidzieć motywów ich postępowania. Trzeba się zagłębić w ich pokręconą psychikę i poznać wszelkie mroczne tajemnice, które sprawiły, że stali się potworami. Ale aby rozwiązać zagadkę, a porwana ofiara czasu ma coraz mniej, czasami takim potworem trzeba stać się samemu. Choć i to czasem nie wystarcza...
Bardzo dobra powieść, wreszcie Kruk zapisał się w moim gronie bohaterów, których dalszych losów będę wypatrywał...
Polecam gorąco!

Po raz kolejny autor nie zawiódł oczekiwań. Książka jest genialna. Pełna zwrotów akcji i trzymajaca w napięciu do ostatniej strony. Mimo że to jest piąta część serii moim zdaniem jest najlepsza ze wszystkich. Gorąco polecam