Książę i aktorka

Okładka - rewelacyjna, z tych wabiąco-obiecujących. Nic, tylko się napawać. Jednakowoż wnętrze tej prostej alkowy, mimo że gustowne, jest też z lekka zaniedbane. W oczy biją koty słów, którym brakuje liter a po kątach szeleści angielska kalka. Jednakże - co chcę podkreślić i oddaję na plus - jest o wiele lepiej niż bywało dotychczas. To drugi z kolei romans HCP, przy którym nie ziałam ogniem i nie plułam jadem. Tak trzymać i oby było już tylko lepiej. Romans jako romans jest taki pół na pół. Początek prezentuje się całkiem przyzwoicie i stwarza nadzieje, później jednakże się sypie i bliżej mu już do rozdyźdanej cukrowej papki. Wciąż zjadliwej ale jakiejś takiej nie bardzo. Autorka udanie spiętrzyła kolejne wątki tylko po to, by zamienić je w przygarść wiórów i puścić z wiatrem. Mam o to do Redgold ździebko pretensji.
Tą dziwną woltą sprawiła, że skądinąd sympatyczna powiastka znacznie straciła na walorach. Nieładnie. Uznajmy roboczo, że ta pozycja HRH stanowi wdzięczną ozdobę półki "może być". Owszem, wygląda że ojej, ale nic ponad to.