Kukułcza piwnica

Nawet nie spodziewałam się, że całkowitym przypadkiem trafiła mi się tak zwariowana komedia kryminalna. Jest ta absurdalnie realna, wciąga w wir swojej zagmatwanej i pokręconej fabuły podobnie jak kiedyś komedie niezapomnianej Joanny Chmielewskiej. Mam nadzieję, że Marta Wała będzie pisała dalej podobnie rozweselające książki jak "Kukułcza piwnica".

O jeżu kolczasty, co to było???? Zapowiedziano komedię kryminalną, więc nastawiłam się na dwa wieczory rozrywki - kitłasiłam się z tą książką bite 6 dni, odkładając, wracając i licząc na to, że coś się wyjaśni. Takiego melanżu to jeszcze nie czytałam.
Dwie rzeczy mi się podobały:
1. Grupa przyjaciół ze studiów, którzy choć kończyli różne kierunki, po kilkunastu latach nadal trzymają się razem, pomagają sobie, w każdej chwili mogą zadzwonić z najdziwniejszą sprawą, ogólnie są dla siebie mega wsparciem i choć się na siebie wkurzają, to zarazem tolerują nawzajem swoje dziwactwa (a miewają niewąskie).
2. Rodzina narratorki. Janina chciała mieć dzieci, ale nie chciała być samotną matką. Filip chciał mieć dzieci, ale zdawał sobie sprawę, że jako gej w Polsce nie ma szans na adopcję - zatem zdecydowali się na ślub i dzieci, przy czym są z jednej strony wzorową rodziną, z drugiej - każde z nich ma swoje życie i upodobania (jak choćby Mariuszek - kochanek Filipa). I to też mi się podoba, podejście otwarte i pozytywne.
Co do reszty....
Zacznijmy od imienia głównej bohaterki, niestety, kiepsko mi się kojarzy (tak miała na imię moja teściowa, nie znałam innej i nie nasuwa mi się żadna literacka, żeby złagodzić reakcję), poza tym jest niby stylizowana na bohaterkę Joanny Chmielewskiej (nawet sama nawiązuje kilkukrotnie do jej powieści), ale raczej marnie. Cała akcja.... No nie, nawet nie umiem napisać o tej akcji, to jest seria dziwnych zdarzeń, z których wynika d...