Opinia na temat książki Kwestja krwi

Polski kryminał, moim zdaniem, jest lepszy niż skandynawski, chociażby dlatego, że napisany jest zwięźle. TO co Skandynawowie zawierają w 600 stronach, my piszemy w 230, zawierając zarówno wątek kryminalny, tło topograficzne, wątki osobiste głównego bohatera, jak i problematykę społeczną.
Jeśli chodzi o wątek kryminalny, to Wroński trzyma poziom. Napięcie było aż do końca. Historia życia Maciejewskiego została rozszerzona zarówno wstecz, jak i do przodu. Moim zdaniem autor zawarł w książce istotę problemu, który niestety nie zmienił się do dziś, choć od lat 20-tych XX wieku zmienili się mieszkańcy i 2 ustroje, jak słusznie zauważył autor w Posłowiu. Ta istota problemu to swoista atmosfera miejsca, w którym żeby 'dobrze żyć', trzeba reprezentować odpowiednią kastę, znać odpowiednich ludzi, gdzie języki ludzkie potrafią zniszczyć porządnego człowieka albo utrzymać na powierzchni szuję. Tacy niedopasowani jak Zyga Maciejewski czy Lesman nie pasują do takiego miejsca i nie zrealizują się.
Poza książką mamy też istotne dosyć Posłowie, w którym autor rzuca dodatkowe światło na to, jak on widzi Zamość. I wydaje mi się, że jest to spojrzenie trafne i bardzo, bardzo istotne.