Opinia na temat książki Kwietniowa czarownica

Ta historia jest magiczna i wieloznaczna,a jednocześnie wydaje mi się momentami być bardzo realistyczna i dosłowna. Tak pisać potrafią nieliczni ale M. Axelsson na pewno należy do grona autorów, którzy umieją zaczarować słowa.

Już wiecie, że pani Majgull to jedna z moich ulubionych autorek bowiem choć opowiada o sprawach trudnych, robi to z niezwykłym wyczuciem, niczego nie narzucając, nic nie jest tu czarno-białe. Jej książki zawsze dają do myślenia, nie każąc oceniać, nie przyklejając żadnych łatek, uczą otwierać się na drugiego, próbować go zrozumieć. Podobnie jest i w "Kwietniowej czarownicy", przedstawiona tu historia dotyczy czterech sióstr,cztery losy czterech kobiet. Pierwsza z nich, dotknięta porażeniem mózgowym Desiree, spędzająca życie samotnie na szpitalnym łóżku, niesamowicie inteligentna, uwięziona we własnym ciele, nawiązuje specyficzny kontakt z przybranymi siostrami.

Christina,Margareta i Birgitta otrzymują krótkie listy które budzą wspomnienia…

Każda z kobiet jest inna ale wszystkie łączy niełatwe dzieciństwo, ciężkie wspomnienia tych pierwszych lat życia,od których żadna z nich nigdy do końca się nie uwolniła. Traumatyczne przeżycia wczesnej młodości w ogromnym stopniu ukształtowały ich psychikę i ciągle oddziałują na nie w dorosłym już życiu.

Powieść rodzi ogrom pytań, dotyka wstydliwych sekretów, zagląda do najgłębszych zakamarków skrzywdzonej duszy.

Jaki wpływ mamy-i czy w ogóle go mamy-na swój los? Jak czuje się matka, która nie potrafi pomóc swemu dziecku,która musi go oddać? Co czuje kalekie dziecko, świadome siebie, traktowane jak niechciany przedmiot? Jak znosi to reszta rodziny, dzieci, które zostają w domu?... Lista pytań nie ma końca.W historii tych kobiet każdy odnajdzie okruchy własnych przeżyć, podobnych emocji, wspólnych dylematów.

"Kwietniowa czarownica " to proza brutalna i odważna, jest bolesna, nie pozwala przejść obojętnie ale jednocześnie jest też mocno poetycka, wydaje się, że swoją baśniowością autorka łagodzi ów pesymistyczny wydźwięk historii. Świat realny przeplata się z metafizycznym, przenikają się ze sobą, współistnieją. To przepiękna metaforyczna opowieść o odrzuceniu, o miłości, o poszukiwaniu bliskości i akceptacji. Gorąco polecam!