Lady Snowblood

Wystarczająco intrygujące, by dotrwać do ostatniej strony, ale jednocześnie mordercza eksploatacja przemocy, wyuzdanego seksu, masowej zagłady i wyciszenia moralnego. Zemsta oprawiona w prześliczne plansze - warto zerknąć chociażby na drobiazgową kreskę w białej pierzynie. Kiedy nasycimy oczy, to nie wiele zostaje - ciągły mord, prostytucja, czasem odniesie się do mitologii czy historii japońskiej, ale w zasadzie nie ma to wpływu na całokształt. Głównie dlatego, że nie potrafię sympatyzować z tytułową panią śniegu, która kroczy ścieżką zniszczenia. Przysięga by dopaść drani, którzy zgwałcili jej matkę, dlatego gdy dorasta uczy się sztuki wymierzania celnych ciosów, kieszonkostwa czy uwodzicielstwa. Jej niemoralne zagrywki bywają nie gorsze od ludzi władzy, mafii, czy prześladowców, którzy zepsuli życie jej zmarłej rodzicielki. I niby nie powinienem się czepiać, bo opowieść jest prosta jak kupowanie kilo sera w supermarkecie, natomiast oglądanie martwych ciał, licznej kopulacji i bezwstydu - szybko staje się jednoznaczne. Nikt nie jest bez winy. A jej zemsta tylko wzmaga niechęć i obrzydzenie do protagonistki. Robi to w okrutny, nieprzyjemny dla widza sposób.

O ile autorzy potrafią kreować soczyste kino zemsty z sensownym motywem - w mandze jest tylko ślepa przemoc bez kierowania się jakimiś uczuciami. Tutaj mamy diabelską morderczynię, bez żadnych emocji. Urodzona, by zabijać i siać popłoch na wysokich stanowiskach. To może się podobać, ale postać Lady Snowblood...