Opinia na temat książki Łaskun

Zacznę od tego, że się zmusiłam i przeczytałam tę część przy drugim podejściu. Poprzednio zrezygnowałam po 40 stronach. I to pomimo makabrycznej zbrodni! W kryminałach niczego bardziej jednak nie trawię od wydumanych wątków obyczajowych. Niestety, nie kupuję odpałów Daniela, nie widzę go jako alkoholika i dziwkarza. Psuło mi to odbiór powieści. Sam pomysł, by był podejrzanym mocno niewykorzystany. I co? W zasadzie największy plus jaki znalazłam w Łaskunie to porzucenie typowego dla Puzyńskiej schematu, czyli wycieczek w czasie. Objętość też za duża, przy 400 stronie czułam zmęczenie, przy 660 zastanawiałam się co autorka jeszcze zmieściła na kolejnych 150, skoro sprawca jest już znany. Tęsknię za wspaniałymi kryminałami, zamkniętymi w ok. 200 stronach. Proszę o esencję, a nie mydło i powidło.