Łasuch, tom 1

Literatura postapokaliptyczna ma się-ostatnimi czasy-całkiem dobrze. Rozwija się prężnie i co jakiś czas jesteśmy raczeni kolejną pozycją z tego gatunku. A w skrócie, praktycznie w każdej chodzi o to samo. Grupka ludzi-po jakiejś niewyobrażalnej katastrofie-zmaga się z przeciwnościami losu, nie tylko z nieprzyjazną przyrodą, ale i z ludźmi, którzy pozbawieni podstaw cywilizacji sami sobie są czynią największą krzywdę. A z tytułów do których warto zajrzeć-a opisujących wybraną apokalipsę-warte uwagi są „Bastion” Stephena Kinga,”Strażak” Joe Hilla, czy „Metro 2033”.
Każdy znajdzie coś dla siebie. Są nawet pozycje w których następują wszelkie możliwe katastrofy, z inwazją zombie włącznie. Komiksy także mają pole do popisu w tym temacie, że wspomnę tu tylko album, który całkiem niedawno przeczytałem. Chodzi o cykl”Łasuch” i pierwszy zbiorczy tego komiksu. Seria-jeśli wierzyć zapewnieniom zawartym na okładce-legenda. Wstęp napisał sam Martin Sheen. A o czym jest ten słusznych rozmiarów wolumin?

Z okładki możemy dowiedzieć się że:

Siedem lat temu Przypadłość zabiła na całym świecie miliardy ludzi. Nieliczne dzieci urodzone po zarazie należą do nowej rasy zwierzęco-ludzkich hybryd. Gus jest jednym z nich – to chłopiec o wielkim sercu, jeszcze większym apetycie na słodkości oraz o głowie ozdobionej porożem jelonka. Za schwytanie takich dzieci wyznaczono nagrodę. Gdy okrutni łowcy atakują Gusa w jego leśnej samotni, pojawia się tajemniczy mężczyzna o imieniu Jep...