Lekcja maszyny. Przypadki poezji czeskiej awangardy

„Lekcja maszyny” to propozycja nowego odczytania najważniejszych tendencji awangardowych w czeskiej poezji z lat 1913-1926 przez pryzmat zmagań czeskich poetów z osiągnięciami cywilizacji technicznej. Z racji poruszanych tematów książka wpisuje się doskonale w nurt badań z pogranicza poetyki historycznej i socjologii literatury, który obecnie nazywa się badaniami nad nowoczesnością. Ale jednocześnie wprowadza również całkiem nowe konteksty pozartystyczne, przede wszystkim historyczny (polityczny aspekt recepcji futuryzmu) i filozoficzny (m.in. poglądy Wundta, Heideggera i Simmla). Głównym przedmiotem analiz przeprowadzanych w książce jest spuścizna poetycka tzw. przedwojennej awangardy, dorobek czeskich zwolenników programu sztuki proletariackiej oraz wczesne dzieła poetystów z awangardowej grupy Devětsil. Ich bezpośrednim efektem jest nie tylko prezentacja istotnych tematów i motywów czeskiej poezji spod znaku awangardy, ale także ciekawa dokumentacja przemian formalnych awangardowej poezji wywołanych gwałtownym rozwojem techniki w pierwszych dekadach XX wieku. Dużym atutem „Lekcji maszyny” jest ponadto bogate tło porównawcze – zarówno znane, jak i niesłusznie zapomniane wiersze polskich futurystów i wyimki z twórczości Awangardy Krakowskiej.