Lewą ręką przez prawe ramię

Całą opowieść otwiera niezrozumiałe dla widza zdarzenie, a dalszy ciąg pokazuje nie tylko jego przyczyny i skutki, ale również brak porozumienia i osamotnienie człowieka. Dostajemy możliwość oglądu pewnych scen oczami bohaterów, co dostarcza nie tylko pełnego obrazu wydarzeń, ale też skali odczuć będących udziałem każdego z osobna. Alma przedstawia trudne wydarzenia rodzinne, a Elvira akcentuje swoje pogubienie i poczucie winy. Helen cierpi na skutek samotności i braku mocnych więzi z ojcem, co i on w pewnym momencie enigmatycznie zaznacza. Obie kobiety łączy postać Simona, jak również strata dziecka.
Lektura jest przede wszystkim spojrzeniem na ich byt w samotności. Nikt tu ze sobą nie rozmawia, by rozwiać niedomówienia lub zwyczajnie dać sobie pocieszenie. Każdy zamyka się w swoim świecie i cierpi po cichu próbując dać upust swoim emocjom. Simon wdał się w romans z Helen, nastolatka pisze listy do nieżyjącej siostry, Alma zaczyna opowiadać o sobie obcej osobie.
Wszyscy pogrążają się w beznadziei, która - jak ma się wrażenie - zaraz pochłonie kolejne ofiary. Kto wie, co by się działo dalej, gdyby nie przyszło.. zakończenie.

To co mnie zaskoczyło po przeczytaniu to fakt, że nie umiem zdecydowanie ocenić wyborów kochanków. Nie umiałabym zganić Helen za jej postępowanie, mimo iż jestem daleka od pobłażania zdradzie, gdy nie jest to przelotny romans. Właściwie nie pochwalam przyjętej postawy przez żadne z trojga owego układu, a z drugiej strony widzę cierpi...