Opinia na temat książki Lucas

Nie spodziewałam się tego.
Opis sugerujący "poruszające love story" chyba upadł na głowę. Tu zadziało się coś, na co czytelnik, podchodzący do lektury jak do kolejnej zwykłej powiastki o nastoletniej miłości, nie mógł być przygotowany.

Mieszkańcy brytyjskiej wyspy, na której żyje Caitlin są... potworami w ludzkiej skórze. Nawet na pozór najbliższa przyjaciółka głównej bohaterki zachowuje się, jak niespełna rozumu. Co chwilę uruchamiała mi się lawina pytań i niedowierzania. Krzyczałam w myślach — "co się dzieje z tymi ludźmi?!", bo zupełnie nie rozumiałam mechanizmów według których działali. I w takie społeczeństwo trafia Lucas — tajemniczy wędrowiec, od razu zwracający na siebie uwagę. Początkowo nie robi niczego szczególnego, po prostu istnieje. I jest inny. I to im wystarczy, by rozpocząć polowanie.

Opisany w książce morski klimat robi niesamowitą robotę. Caitlin dzieli się głębokimi przemyśleniami i dynamicznym opisem swoich emocji, lecz mimo to wydaje mi się, że nadal nie udało mi się jej dobrze poznać. Jej ojciec mimo swojego problemu alkoholowego to wspaniały towarzysz doli i niedoli. Jest też brat, Dominik, z pozoru tak bezmyślny jak reszta wyspiarzy, lecz... może jednak nie do końca?

A Lucas? Cóż, on jest największą tajemnicą. I chyba lubi nią być. Pojawiać się, by zaraz zniknąć. Widzący więcej niż zwykły śmiertelnik. Harmonizujący z naturą, wyczulony na krzywdę niewinnego człowieka. A do tego intrygująco piękny z zewnątrz. I jak tu biedna Caitlin miała zachować trzeźwość umysłu?

𝘓𝘶𝘤𝘢𝘴 to powieść nieodkładalna. Będziecie siedzieć do pierwszej w nocy, żeby skończyć lekturę ("bo to już przecież ostatnie kilka rozdziałów!"). Akcja, która początkowo nie zdradza zbyt wiele, momentalnie nabiera tempa i szarpie czytelnikiem na wszystkie strony. Wciąga niczym wir. Pełna pięknych zdań. Zdecydowanie polecam.