Malarz dusz

Moja trzecia książka Falconesa, po dwutomowym cyklu "Katedry w Barcelonie" zupełnie przerosła moje oczekiwania. Tym razem jednak akcja toczy się nie w czasach wczesnego średniowiecza tylko przenosi się do Barcelony z przełomu XIX i XX w. stojącej u progu burzliwych i niespokojnych czasów w których biedota wyraźnie kontrastuje z przepychem arystokracji, a piękno olśniewającej, modernistycznej architektury Domènecha, Montanera z brzydotą zatęchłych baraków. Czytelnik już na samym początku zostaje rzucony w sam środek brutalnych walk o prawa robotników oraz otwarty konflikt pomiędzy kościołem a anarchistami, w którym szala waży się raz w jedną, raz w drugą stronę i nie sposób przewidzieć, jakie będą tego skutki....

Kiedy zaczynałam czytać tę ponad 600- stronicową powieść zakładałam, że będę ją czytać jakoś ponad tydzień zwłaszcza, że początki "wgryzienia" się w klimat szły mi dość opornie. Później lektura już mnie na tyle pochłonęła, że miałam spore trudności z wydostaniem się spomiędzy jej kartek i przeczytałam ją w dwa dni. Wcisnęło mnie po prostu w fotel - dosłownie i w przenośni. Falcones zagwarantował mi nie tylko solidne, czytelnicze emocje ale też bolące serce, bo o ile trudną kartę historii Hiszpanii targanej wewnętrznymi walkami da się czytać w miarę "na spokojnie" , to wyzysk biednych i nierówności społeczne biją po oczach, i wstrząsają czytelnikiem.

Kawał porządnej,wartościowej lektury o dużych walorach literackich w której można się zatracić......

Ildefonso Falcones jest jednym z najciekawszych i najgłośniejszych pisarzy hiszpańskich ostatnich lat w gatunku powieść historyczna. „Malarz dusz” to jego najnowsze dzieło, a zarazem moje pierwsze spotkanie z jego twórczością. I muszę przyznać, że naprawdę jestem pełna podziwu! To, jak autor przedstawia w powieści Barcelonę, to prawdziwy majstersztyk! Tło historyczne jest naprawdę bogate – w szkole się tego nie nauczycie. Tu, razem z bohaterami, doświadczamy wszystkich zmian w polityce, angażujemy się w ruchy sprzeciwu, chodzimy na wiece i inne walczące zgromadzenia. To był ciężki czas w tym mieście, i widać to na każdym kroku. Świetnie oddany jest też kontrast pomiędzy biedotą i zamożnymi, którzy sprawują władzę w mieście. Jest tu też sporo sztuki – architekci, malarze, a także i poeci cały czas przewijają się przez powieść, ucząc nas o nurtach w tamtych czasach panujących. To skrzętnie, niesamowicie szczegółowo zbudowana, bardzo rozległa powieść historyczna. Znajdźcie na nią czas, warto się z nią zapoznać!

Autor czaruje swoją prozą jak w poprzednich powieściach. Może nieco przesadził z opisywaniem architektury modernistycznej albo wplatał opisy w takich momentach, że rozmywał się obraz bohaterów. Czasami wydawało się, że sztuka jest ważniejsza od treści powieści, ale w końcu modernizm na tym polegał. Ruchy rewolucyjno - robotnicze nie są moim ulubionym tematem, więc działanie Emmy nie przypadło mi do gustu. Widać jednak , że Falcones doskonale nakreślił tło historyczne i oddał ducha epoki. Polecam koneserom modernizmu.

Chciałabym odwiedzić Barcelonę, jednak w tym roku, z wiadomych wzgledów, to się nie uda. Przynajmniej w ten realny sposób, bo czytając Malarza Dusz mogłam poczuć taką namiastkę tej podróży.

Autora znam z Katedry w Barcelonie, jednak tym razem nie spotykamy się w średniowieczu, ale w 1901 roku, kiedy to Hiszpania targana jest wewnętrznymi niepokojami. Falcones, oczywiście w swoim stylu, z pełną wiedzą historyczną, wprowadza nas w świat uciskanej biedoty. I robi to plastycznie, realnie i porywająco. Chociaż nie mogę powiedzieć, że od razu się wciągnęłam, bo początek sprawiał mi trudność, a gabaryt przerażał. Jednak nie żałuję ani chwili.

Oprócz piękna Barcelony, autor świetnie wykreował bohaterów. W szczególności postacie kobiece, ich determinację, odwagę i mądrość. Chociaż od wydarzeń dzieli nas ponad 100lat widzimy jakie zaszły zmiany, a gdzie niestety nic się nie zmieniło.

Nie jest to łatwa lektura, nie jest to czytadło na jeden wieczór. To porywająca, czasem smutna historia, o poszukiwaniu siebie, poświęceniu i walce. Historyczna, pełna realizmu i niepowtarzalnego klimatu. Polecam.

Rok 1901, Barcelona.
Młody malarz Dalmau jest bardzo spostrzegawczym mężczyzną. Początek XXw to czasy, w których biedota wyraźnie kontrastuje z arystokracją. On balansuje na granicy tych dwóch światów.
Z jednej strony ukochana i rodzina, któzy walczą o sprawiedliwość społeczną, a z drugiej pracodawca - bogaty mężczyzna, który kusi go znacznie lepszym życiem i wkroczeniem w artystyczne kręgi Barcelony.
Mimo wszystko młody malarz zostaje przekonany i wkracza na salony. Tam jednak może stracić wszystko, co dotychczas było dla niego najważniejsze.

Moje pierwsze spotkanie z autorem.
Muszę przyznać, że przeraził mnie gabaryt tej książki. Ten grubasek ma ponad 600stron i wydany jest w dużym formacie, a czcionka nie rozpieszcza oczu. Bałam się, że nie podołam, i że gdzieś w trakcie zanudzę się na śmierć.
Teraz wiem, że były to niepotrzebne obawy.
Książkę czyta się bardzo szybko. Pierwsze strony pochłonęły mnie całkowicie. Pozwoliłam autorowi aby przeprowadził mnie przez mroczne uliczki Barcelony. Przyznam wam, że była to niesamowita podróż. Opisy miejsc pochłaniałam z ogromnym entuzjazmem.
Sam pomysł na powieść jest również bardzo oryginalny,a przynajmniej ja nie spotkałam się jeszcze z takim przebiegiem wydarzeń.
"Malarz dusz" to bardzo wciągająca powieść pełna miłości, pasji i walki o ideały. To historia, która przeniesie cię w czasie. Ja najchętniej zostałabym tam na dłużej.. Mam nadzieję, że jeszcze nie raz przyjdzie mi zetknąć się z ...