Marek Hłasko - młody gniewny

Powszechnie wiadomo, że celebrytów, którzy dopiero po śmierci stali się „żywymi legendami” jest mnogo. Spośród nich jest takich dwóch, którzy już dawno podbili moje serce. Pierwszy z nich: Amerykanin, wieczny buntownik, zmarł młodo, u szczytu swojej popularności. Do dziś jest jednak dla wielu kobiet ( w tym dla mnie) symbolem męskości. A zagrane przez niego role w filmach „Buntownik bez powodu”, „Olbrzym” i „ Na wschód od Edenu” przeszły do historii hollywoodzkiego kina lat 50. XX wieku. Tak, moim pierwszym obiektem westchnień jest James Dean. Ale nie o nim będzie dziś mowa. Drugi mężczyzna, który od lat wzbudza moje zainteresowanie był Polakiem. Jego burzliwe życie rozpoczęło się w 1934 roku w Warszawie, a zakończyło równie niespodziewanie jak poprzednika, w 1969 roku w Wiesbaden. Przez te 35 lat, mimo trudnej rzeczywistości, w której przyszło mu żyć, zyskał sławę i uznanie za sprawą swojego talentu. To na jego grobie, matka umieściła słynne słowa „Żył krótko, a wszyscy byli odwróceni”. Tym numerem dwa jest oczywiście Marek Hłasko. Co, mimo wielu różnic łączy obu panów? Hłasko nigdy nie ukrywał, że stylizował się na Jamesa Deana. Możemy to zaobserwować porównując niektóre zdjęcia obu mężczyzn. Ale najważniejszym pierwiastkiem wspólnym dla nich obu jest osławiona już postawa buntownika. Ten bunt wobec zastanej rzeczywistości, wobec norm i zasad, którym oboje nie chcieli się poddać, połączył moich dwóch ulubieńców: Jamesa i Marka. Ponadto Marek Hłasko w swojej autobiografii „P...