Między Dźwiną a Wilią

Mieczysław Potocki – major „Węgielny” - żołnierz AK, odznaczony w 1943 r. Krzyżem walecznych, a w 1944 r. Orderem Wojennym Virtuti Militari kl. V, walczył z Niemcami na terenie przedwojennego województwa wileńskiego pomiędzy rzekami Dźwina i Wilią. Od 1940 r. organizował struktury konspiracyjne i ośrodki dywersyjno-partyzanckie wzdłuż ważniejszych linii komunikacyjnych, scalał oddziały partyzanckie, doprowadził do powstania Zgrupowania Nr 2 AK. Stojąc na jego czele, w 1944 r. stoczył zwycięskie bitwy z Niemcami m.in. pod Worzianami (31.01), Bołoszą (28.04) i Krawczunami (03.07). Od generała majora Armii Czerwonej Gładyszewa – za wsparcie bojowe w ramach akcji „Burza” - otrzymał podziękowanie, w niespełna tydzień później, 17 lipca 1944 r. major „Węgielny” wraz z grupą swoich żołnierzy został podstępnie aresztowany przez NKWD, wywieziony w głąb Związku Sowieckiego i internowany. Po powrocie do Polski był więziony przez MBP do lutego 1950 r. Zmarł 11 listopada 1989 r., w dniu Święta Odzyskania Niepodległości, w roku, w którym dla Polski zakończyła się II wojna światowa.