Mieszkańcy Niebosiężnego Drzewa

Do znanego nam już z powieści rodzeństwa - Joe, Frannie i Beth przyjeżdża rozpieszczona i kapryśna córka przyjaciółki mamy, Connie. Dziewczynka od samego początku ukazuje swoją wyższość, przez co dzieci nie chcą się z nią bawić. Connie dowiedziała się o Niebosiężnym drzewie, jednak uparcie twierdzi, że nie wierzy w takie wymysły. Rodzeństwo zabiera dziewczynkę na wyprawę do Zaklętego Lasu, aby uświadomić jej, że istnieją wszystkie zasłyszane przez nią opowieści..
Kiedy docierają na szczyt drzewa, Connie przez swoje złe maniery odjeżdża z Krainy Cudów Niewidów, a przyjaciele muszą ją odnaleźć...

Kolejne cudowne i zabawne spotkanie z bohaterami powieści Enid Blyton. Seria o Zaklętym Lesie ma w sobie tak wiele dobrych cech, siłę przyjaźni, która pokona każdy problem i nauczy wzajemnej życzliwości. Nie dość, że książeczki bawią i dostarczają tak potrzebnej rozrywki i rozbudzania wyobraźni, to dodatkowo uczą, a to bardzo cenię w książkach dla najmłodszych. Format książki został zachowany, podobnie jak w poprzednich tomach jest bardzo kolorowa okładka, która skrywa osobliwe ilustracje, zapewniają kolejną dawka przygód i kolejnie miło spędzony czas z książką.

Serdecznie polecam.

Och ja to mam pecha. Kiedy tylko zobaczyłam, że to tom trzeci od razu się załamałam. Czytałam pierwszy, ale drugi mnie gdzieś ominął i bardzo nad tym ubolewam. Bardzo polubiłam wszystkich bohaterów Niebosiężnego drzewa, nawet pewną nieco niegrzeczną dziewczynkę, która bardzo wszystkimi wstrząsnęła. Zanim jednak przejdę do konkretów chciałabym, abyście wiedzieli, że autorka pisała te bajki w latach 1897-1968. Pani Enid Blyton jest jedną z 50 najpopularniejszych pisarek i pisarzy na świecie! Napisała około 700 książek dla dzieci! To niebywałe, jak istota z tak odległego czasu potrafiła napisać tak wielopokoleniowe bajki, że do teraz nie czuć w nich sztuczności, czy też podobieństwa do tych dzisiejszych schematów. Wszystkie są jak najbardziej na czasie, sieją różne przesłania, skłaniają dzieci do dobrego postępowania nie tylko z ludźmi, ale i z przyrodą i zwierzętami. Uczą szacunku do drugiego człowieka, pokazują, że zło jest zawsze karane i prędzej czy później niedobre uczynki do nas wracają. Ta książka w sobie kilkanaście prostych rysunków, które potrafią pobudzić wyobraźnię nie tylko dziecka, ale i dorosłego! Pokazuje, że człowiek jest w stanie zaakceptować wszystkie dziwności świata, wystarczy tylko chcieć je poznać. Nie wszystko co nowe musi być zaraz gorsze. Do tego w momencie, kiedy dochodzi do nieszczęścia każdy mieszkaniec drzewa jest skoro do pomocy drugiemu. Nie ważne, że za dania się nie tolerują, w potrzebie stoją za sobą murem. Potrafią się wspierać i bronić. ...

W pierwszych spotkaniach najgorsze jest to, że prowadzą one do końca. Do rozstania. A wszystkie rozstania są smutne. Szczególnie te książkowe, w których rozstać się trzeba z uwielbianymi bohaterami i światem..

Tak, jest mi smutno, bo oto właśnie przewróciłam ostatnią stronę książki Enid Blyton i muszę się pożegnać z Zaklętym Lasem, Niebosiężnym Drzewem i jego czarującymi mieszkańcami. Przygody, które mnie w nim spotkały, były wprost magiczne i czarujące. A cała trylogia to najwspanialsza pochwała wyobraźni i powrót do lat dziecinnych, jakie dane mi było doświadczyć w książkach. Mieszkańcy Niebosiężnego Drzewa to ostatnia książka z trzech książek magicznym lesie i uwielbiam ją równie mocno jak poprzednie. Jest w niej trochę wspomnień z poprzednich wypraw do krain nad drzewem, trochę sentymentów i starych znajomych (chociaż nie wiem, czy Donnę Dryl można nazwać znajomą 😅), trochę nawiązań do dobrze znanych nam bajek. Ale zdecydowanie Enid Blyton i tym razem nie zabrakło pomysłów na przygody tych uroczych dzieciaków, mieszkańców drzewa, a i nawet samego drzewa. Tak naprawdę, nie trzeba wiele pisać o tej książce, wystarczy do niej zajrzeć, by samemu się przekonać jak mnóstwo zabawy, humoru i śmiechu wnosi ona do życia. To czysty eskapizm, pełen pomysłowości i prostoty. Pełen czułości, ot tak, po prostu. Pełen zabawy i bajecznych czarno białych ilustracji, które dodają nowy wymiar tej wspaniałej opowieści. Może niektórzy powiedzą, że te historie są przestarzałe, ale ...