Zaklęty Las

Zaklęty las, a w nim.. Niebosiężne drzewo.
Rodzeństwo Joe, Beth i Frannie wraz z rodzicami opuszczają miasto i przeprowadzają się do małego domku na wsi. Początkowe założenia rodziców, że ich dzieci będą się tam tylko nudzić w zupełności się nie sprawdzają. Mianowicie ich chatka znajduje się na obrzeżach lasu, jednak na pierwszy rzut oka dzieci dostrzegają jego odmienność i tak, za sprawą dziecięcej ciekawości wyruszają na zbadanie okolicy i tajemniczego lasu. Jakież jest ich zdziwienie, kiedy okazuje się, że las skrywa swoje tajemnice i niezwykle magiczne drzewo skrywające przeróżne krainy..

Książka "Zaklęty las" jest pierwszym tomem przygód rodzeństwa w zaczarowanym lesie i historia ta jest skierowana do starszych dzieci w wieku 6+. Przejrzysta czcionka zachęca do samodzielnego czytania, a dodatkowe ilustracje obrazują postaci dla pobudzenia dziecięcej wyobraźni.
Oprócz fantastycznie spisanej przygody otrzymujemy tutaj morały, że każda decyzja ponosi swoje konsekwencje niekoniecznie dobre. Jednak zawsze jest nadzieja na odwrócenie popełnionych czynów.
Otrzymujemy tutaj również cały ogrom akcji, przenosimy się z jednej krainy do drugiej, gdzie wyobraźnia nie pozwoli na szybkie oderwanie się od lektury. Moja trzylatka ma jeszcze trochę czasu na samodzielne czytanie, jednak słuchała uważnie historii zżytego rodzeństwa i później chciała wracać do przygód na magicznym drzewie. Mnie osobiście najbardziej przypadła do gustu postać Rondello, który swoim ni...

Czy lubicie zaczarowane historie? Nowe okolice, prawdziwe wiejskie życie z lasem w tle? Takim, które w odpowiednich porach szumiało ,,Słyszysz-wieszsz". Niby nic takiego, zwykły szum lasu, który jedynie napawał strachem. Jedynie ci, którzy mieli świadomość, że by usłyszeć słowa, które chce wypowiedzieć, należy przysunąć doń ucho. Niby proste, a jednak wiedzieli o tym tylko nieliczni. Gdzieś wewnątrz traw skrywało się kilka muchomorów na których przysiadały krasnoludki. W oddali zaś stało Niebosiężne Drzewo, które potrafiło przytaczać swoją wielkością. Sięgało ponad chmury kryjąc wewnątrz siebie przeróżnych mieszkańców. Każde z nich było na swój sposób magiczne i wyjątkowe. Miłe i złośliwe. Jedni stronili od przybyszów, inni zaś łaknęli przyjaciół na których mogliby liczyć. Korona drzewa niby nie potrafiła się przemieszczać, jednak co pewien czas mgła, która okalała jej wzgórze przywodziła coraz to nowsze krainy: wirującą, tańczącą, krainę proszę bardzo i wiele innych równie nieoklepanych. Niebosiężne drzewo ciekawiło każdego, dlatego nic dziwnego, że i trójka rodzeństwa się nim zainteresowała.
Wspinaczka bywała dla nich przyjemna, choć nie byli w stanie przewidzieć tego, co mogło ich tam spotkać, a tym bardziej kogo mogły tam spotkać. Z pewnością dzieci wiele się nauczyły. Możecie nie wierzyć, ale ja sama z zachwytem wczytywałam się w tą piękną książkę. Pozwoliła mi przenieść się do świata o którym sama często marzyłam jako mała dziewczynka. W dzieciństwie wdrapywała...