Minuta ciszy

Jest jedna rzecz, która podczas czytania niemiłosiernie mi przeszkadzała. Główny bohater, pisząc o tej nauczycielce, która umarła (a z którą łączyła go też romantyczna relacja), raz używa trzeciej osoby, a raz zwrotu bezpośredniego, i to często w tym samym wersie, a czasem nawet zdaniu! Rozzłościło mnie to strasznie, no bo... zdecyduj się, kurczę!

Flashbacki są trochę chaotycznie poukładane - w ogóle następujące po sobie części historii oddzielone zostały po prostu niezauważalnie. Jest to ściana tekstu z dialogami, przelewającą się przez 130 stron. Odbiera to lekko komfort czytania. Lubię, gdy w tekście jest oddech pomiędzy kolejnymi fragmentami.

Nie zdążyłam się nacieszyć klimatem - a szkoda, bo był spoko. I zaczęłam się wczuwać. Taki trochę 𝘚𝘵𝘢𝘳𝘺 𝘤𝘻ł𝘰𝘸𝘪𝘦𝘬 𝘪 𝘮𝘰𝘳𝘻𝘦 z wplecioną romantyczną historią. Nie do końca mogłam się zidentyfikować z naturą tej relacji, bo czuję, że nie poznałam jej wystarczająco. Pojawiała się tylko w postaci ulotnych wspomnień przywoływanych przez Christiana, na dodatek (bardzo) przefiltrowanych przez jego emocje. Ciekawe to w sumie, więc tego nie kwestionuję.

Cóż, muszę powiedzieć, że nie jestem pewna, czy ta historia zostanie ze mną na dłużej. Myślę, że niedługo zapomnę, że w ogóle tę książkę czytałam. A może nie?