Opinia na temat książki Miss Birmy

Charmaine Craig niezwykle mnie rozczarowała swą przynudzającą opowieścią. Aczkolwiek z rozwleczeniem historii współgra sposób w jaki bohaterowie "wywnętrzają się", a to niepotrzebnie tylko obciąża narrację. Nie po to sięgam po powieść historyczną mającą nakreślić wyobrażenia o konflikcie w Birmie, żeby potykać się o bogate opisy przeżyć postaci kosztem opisów tego co ich spotyka.
Myślę,że nie ujrzałam w treści nawet połowy tego, co niektórzy czytelnicy dostrzegli, same oceny książki przemawiają za tym. Nic nie poradzę, że tak mało Birmy dostrzegłam na łamach tej historii. Równie dobrze można by mi wmówić, że byłam na Sri Lance. Za mało znamion ta historia nosi. I być może dlatego, że dla mnie to bynajmniej nie jest pierwsze zetknięcie z konfliktem w tamtym rejonie oceniam ją jako przeciętną, jedną z tych, na której traci się swój czas. Nie pomogła nawet świadomość, iż miałam tu do czynienia faktami, opisem historii, która naprawdę się wydarzyła. Trudno było mi odczuć grozę sytuacji, mimo iż tu i tam była mowa o torturach, zabijaniu. Wojna domowa została przygaszona przez scenariusz obyczajowy. Jednak saga tym tego też nie nazwała.
Sam wydźwięk konkursu, gdzie Craig na tronie miss sadza dziewczynę wywodzącą się z mniejszości etnicznej możemy chyba odczytać jako symbol wyzwolenia. Natomiast dla mnie to idealny finał rodem z Hollywood. "Miss Birmy" to nic innego, jak mydlany scenariusz filmowy.