Mleko krew żar

Czy nie jest tak, że większość z nas ma problem z czytaniem opowiadań? Wolimy dłuższe formy, żeby dłużej pobyć z bohaterami, z miejscami, z atmosferą. Ze mną tak jest. Wydaje mi się, że żeby czytać opowiadania, trzeba się tego nauczyć, przywyknąć, rozsmakować się i pokochać. To jest do zrobienia.

A jak jest z tomem „Mleko krew żar”? To zbiór opowiadań, których akcja dzieje się na Florydzie, gdzie mieszka autorka Dantiel W. Moniz. Głównym motywem są relacje, ale też utraty. W każdym z tych opowiadań ktoś coś traci. Miłość, dziecko, przyjaźń, niewinność, ideały. Utrata w różnych odsłonach.

Dla mnie miarą dobrej książki jest to, że nie mogę po pięciu minutach sięgnąć po następną. Ze zbiorem „Mleko krew żar” było tak, że po skończeniu opowiadania musiała być przerwa i zastanowienie się nad tym, że tak właśnie jest. Takie jest życie i tacy jesteśmy my. Są na tyle dobrze spuentowane, że zatrzymujemy się i jesteśmy zaskoczeni, bo autorka postawiła nas w obliczu niejednoznaczności, otwartości zakończenia.

Tak, właśnie takie mają być dobre opowiadania. Nie bójmy się ich.

Dantiel Moniz swoje opowieści układa niczym bukiety pełne zwiędłych kwiatów. Wkłada do nich młodą dziewczynę, której pozwala zrozumieć, jak przemocowi są mężczyźni i jak ich przekonania przenoszą się z pokolenia na pokolenia. Mężczyznę, który nie chce pogodzić się z chorobą żony, pragnie przedłużyć jej życie, a jednocześnie zamiast w domu woli siedzieć przy barowej ladzie, by nie myśleć o śmiertelności i wyborach. Rodzeństwo, które nie potrafi się pogodzić, bo jedno żyje zakłamanym obrazem dzieciństwa, gdy drugie dostrzega prawdę. Kobietę, która poroniła w pierwszych miesiącach ciąży i od tego moment wszędzie widzi fragmenty dziecka, jakie tak pragnie. A pomiędzy te kwiaty autorka wkłada fascynację śmiercią czy kośćmi, krew menstruacyjną oraz heteronormatywnych białych roszczeniowych mężczyzn. Jest w tym siostrzeństwo, subtelny rasizm i przytłoczenie presją społeczną. Bukiet Dantiel Mon stanowi więc odbicie rzeczywistości. Obraz nie jedynie Stanów Zjednoczonych, ale też uniwersalne problemy oraz życiowe sytuacje. A to wszystko podaje w pięknym języku, który opłata niczym zielone pnącze, które jest jedynym nie uschniętym elementem w zbiorze. Zbiorze, który uznaję za jeden z najlepszych, jakie miałam przyjemność czytać.


przekł. Do­bro­mi­ła Jan­kow­ska


TW: samobójstwo, poronienie, gromming, przemoc seksualna/emocjonalna/fizyczna, slut-shaming, śmierć, pedofilia, rasizm