Moje życie z Simoną Kossak

Książka została napisana przez nieżyjącego już Lecha Wilczka, fotografa, artystę i badacza natury, poświęcając ją w całości swojej przyjaciółce, partnerce i sąsiadce, Simonie Kossak.

Simona pochodziła z TYCH Kossaków — jej dziadek, Wojciech był znanym malarzem, a ciotki Maria Pawlikowska-Jasnorzewska i Magdalena Samozwaniec, sławnymi pisarkami. Ona sama poświęciła dużą część swojego życia zwierzętom mieszkającym na terenie Białowieskiego Parku Narodowego. Wokół dawnej leśniczówki, Dziedzinki Simona i jej partner żyli między innymi w towarzystwie saren, lochy o imieniu Żabka, czarnego łabędzia, kruka Koraska, lisicy Dusi, łosiami Kolą i Pepsi, czy rysicy Agaty.

Kossakówna z poszanowaniem autonomii zwierząt leśnych dbała o ich bezpieczeństwo i dobro. W sytuacjach zagrażających ich życiu tworzyła autorskie diety, które miały zapewnić im właściwe uzupełnianie substancji odżywczych na czas pobytu w obrębie Dziedzinki. Kochała zwierzęta, a w zamian dostawała dozgonną wdzięczność swoich podopiecznych. Bo czy znacie kogoś, komu sarna czy kruk kradną buziaki? Z kim dorosły ryś śpi w łóżku? Znacie kogoś, kto chodzi z dzikiem na spacery i jeździ załatwiać sprawunki? W takim cudownym otoczeniu mieszkali Simona Kossak i Lech Wilczek. Oni tworzyli otwarty dla każdego zwierzęcia, które znalazło się w obejściu leśniczówki raj, a natura wokół była rajem dla nich samych.

Wolność, miłość, natura, szczęście. Tak w moich oczach jawi się życie Simony Kossak po przec...