Mów mi Kolt

„Mów mi Kolt” to debiut literacki Michała Wagnera, który nastraja iście wakacyjnie. Jest to komedia kryminalna, która klimatem przypomina stare filmowe dzieła w tym gatunku, a i charaktery, jakie znamy z komiksów czy ich ekranizacji. Historia toczy się latem w Gdańsku i skupia się na intrydze kręcącej się wokół pewnej fatalnej pomyłki i oczywiście morderstwa. Głównym bohaterem a zarazem narratorem jest Kolt, Teodor Kolt, młody dziennikarz, który miał właśnie przed sobą temat, który miał sprawić, że jego nazwisko będzie rozpoznawalne i cenione, ale oczywiście stało się inaczej i teraz to jego życie jest zagrożone. Kolt jednak i do tego podchodzi nie całkiem poważne – to typowy lekkoduch, choć całkiem sympatyczny, kiedy tylko wytłumaczy skąd takie podejście i często spontaniczne, nie do końca fortunne decyzje. Towarzyszą mu znajomi z redakcji, jest delikatny wątek miłosny, ale przed wszystkim jest zagadka, zbudowana dobrze w ramach gatunku, która zaskakuje, jest dynamiczna i wydaje się, że otoczona mnóstwem zagadnień nie do końca z nią związanych... no właśnie, wydaje się ;) Autor, jak na swój młody wiek, wzbudził we mnie podziw sposobem budowania i przemyślenia intrygi, która z jednej strony łączy w sobie wiele znanych z popkultury motywów, a z drugiej jest przyjemnie lekka i świeża. Lektura idealna na wakacje dla fanów szalonych filmowych komedii kryminalnych i nie tylko! Polecam!

Na książkę "Mów mi Kolt" natrafiłem na instagramie i wiedziałem, że po nią sięgnę. Dlaczego? Ponieważ najbardziej postrzelone śledztwo minionego lata miało miejsce w Gdańsku, a tłem do całej akcji stała się moja dzielnica Przymorze Wielkie, gdzie się urodziłem i gdzie do dzisiaj mieszkam.

Wydałem się więc "w romans z istniejącą architekturą".

Czytanie książki zacząłem na plaży, tak jak rozpoczyna się akcja, w Jelitkowie przy wejściu nr 74. Niestety nie dane mi było wejść po schodach wodnej zjeżdżalni (jest zamknięta), ale i tak świetnie się zaczęła moja przyjaźń z Teodorem Koltem. Od razu polubiłem tego gościa – reportera, cwaniaczka w kolorowych koszulach i demaskatora degeneratów.

Autor Michał Wagner stworzył iście filmową komedię kryminalną, która od pierwszych stron wciągnęła mnie w wir akcji. Początkowo lekka, przeplatana zabawnymi dialogami w pewnym momencie wkracza w sam środek kryminalnego półświatka. Morderstwo. Trójmiejski półświatek. To sprawia, że historia zaczyna być mroczna, ale spokojnie nadal z dużą dawką humoru.

Przemierzając znane mi ulice i zaglądając w przeróżne zakamarki dzielnicy mój umysł pracował na pełnych obrotach. Bogactwo emocji. Spustoszony organizm. Brak energii. To wszystko nie miało znaczenia w świetle tego jak dobrze się bawiłem podczas tej lektury - wirowałem "jak diabelska karuzela z wesołego miasteczka".

Drogi Michale, autorzy... "– zmęczyłeś mnie, wypompowałeś ze mnie energię. Namieszałeś w...

Podczas gdy kryminały kojarzą się z jesienną i ponurą aurą, „Mów mi Kolt” wprowadza innowacje w tym gatunku gdyż akcja osadzona jest w sierpniowym Gdańsku.

Klimat wakacji, ciepłych wieczorów, pięknych zachodów słońca, turystów z lodami i zapachu gofrów, których można doświadczyć w dzielnicy miasta jaką jest Przymorze, które w tym tytule stało się jednym z bohaterów i bardzo mi się ten zabieg podoba. W rzeczywistą architekturę miasta autor sprytnie wplótł nowe miejsca istniejące jedynie na kartach książki „Mów mi Kolt”.

Dziennikarz, praca w małej redakcji, ważny wywiad i determinacja, by zrealizować go w 100% gdyż stawka jest wysoka. Kolt jest bohaterem, któremu raz się kibicuje, a chwilę później życzy więcej rozumu.

Angażujące przedstawienie śledztwa i poprowadzenie biegu wydarzeń, intrygujące postacie i nieoczywiste zakończenie stworzyły razem spójną historię zachowaną w klimacie klasycznych kryminałów.

Niezwykle dobry debiut, idealny na letni czas dla fanów kryminałów, a także lektura obowiązkowa dla mieszkańców Przymorza. Znając ulice opisywane w książce przyjemność z lektury zdecydowanie wzrasta.

Nie będzie tu fajerwerków, ale jest to bardziej niż poprawny i dobry kryminał, który przyciąga nieoczywistym doborem motywów, miejsca i czasu akcji i tę oryginalność bardzo doceniam. Znając ulice opisywane w książce przyjemność z lektury zdecydowa...

To była chyba pierwsza książka, która wciągnęła mnie początkiem, ale później... było już niezbyt, lekko nudno. Ot, kryminał z dodatkiem komedii, do pośmiania czasami ale tak jakoś akcja mnie na dłużej nie wciągnęła. Główny bohater był tu męczącą postacią - fakt, lubię gdy są cwani, ale nie aż w taki sposób, to było dla mnie za dużo. Choć książkę przeczytałam dosyć szybko - gdy się zorientowałam że wypadałoby zrobić przerwę, byłam już przy końcu praktycznie, więc tutaj na plus dla autora, że pomimo mojego zniechęcenia, to jednak udało mu się mnie zatrzymać.
Dałam do przeczytania mojej znajomej, która stwierdziła, że książka jest cudowna i bardzo chciała przeczytać tom drugi. Oczywiście, powiedziałam że jeśli będę w jej posiadaniu, to jej pożyczę aby mogła i kolejną przeczytać.
Więc, jak widać, są różne zdania na jej temat.