Mroczna melodia

Zakazana miłość, która nie miała prawa się wydarzyć. Bardzo mi się ta historia podobała, nie mogłam się od niej oderwać. Zdecydowanie polecam.

Muzyka mi w duszy gra.
Jest nieodłącznym elementem mojego życia. Od 8 roku życia gram na pianinie, a od 13 na gitarze.

I jak wielkie było moje rozczarowanie po lekturze "Mrocznej melodii"

Spodziewałam się erotyku z pięknym wątkiem muzyki, szkoły muzycznej, nauki gry i piękna muzyki...
Tak mało jest książek z rzetelnym wątkiem muzyki, więc miałam duże oczekiwania.

Cóż, muszę dalej szukać.

"Mroczna Melodia" to historia o niezrównoważonym psychicznie nauczyciela muzyki, uzależnionym od perwersyjnego seksu, coś jak Gray tylko zamiast książek i bogactwa mamy świat muzyki. Oraz o nastolatce skrzywdzonej przez los, która zatraciła swoją niewinność, ale jest ogromnie uzdolniona muzycznie.

Książka pisana jest naprzemiennie z punktu widzenia młodej Ivory oraz Emerica. Ich namiętna relacja wybucha nagle, nie myślą o konsekwencjach miłosnych uniesień nauczyciela i uczennicy, gdy zabawiają się w szkolnej sali... Emeric myśli tylko jak zaspokoić się cieleśnie, zachowuje się irracjonalnie. Po jednym zdaniu Ivory stwierdza, że daje mu znaki, że chce być jego...

Oczywiście Emeric ma zobowiązania, które mogą zranić Ivory. Drama troszkę oklepana, ale końcowa decyzja Ivory o karierze bardzo mi się spodobała.

Do tego coś, co przeszkadza mi w każdej książce. A mianowicie prześladowanie przez zamożnych uczniów osób z biednych rodzin. Serio? Aż taka znieczulica panuje, że nie ma książki gdzie biedna osoba nie jest wytykana p...

Większość z was pewnie już zna książkę ,,Mroczna melodia”, ale na pewno znajdą się tacy, którzy mogli o niej nie słyszeć lub nie być w 100% przekonanym do niej, więc może ta recenzja przekona ich do kupna, a was do zrobienia rereadu!

Silne i zakazane uczucie. To właśnie łączyło Ivory i Emeric’a, jej nauczyciela muzyki.

Ivory pochodzi z biednej rodziny, gdyby jej ukochany ojciec nie opłacił jej prestiżowej szkoły chwilę przed śmiercią dziewczyna nie mogłaby robić tego co kocha, czyli uczyć się gry na fortepianie. Jej rodziny nie można nazwać normalną. Matka, której nie obchodzi jej istnienie i brat, któremu zależy tylko na poniżeniu jej. Jedyną bliską jej osobą był jej tata, który zmarł. Dziewczyna jest bardzo utalentowana, można nawet powiedzieć, że najlepsza w szkole, nic dziwnego, że ludzie to widzą i zazdroszczą jej talentu. Jedną z takich osób była właśnie dyrektorka szkoły, która zwolniła nauczycielkę muzyki, ponieważ nie chciała polecić jej syna na prestiżowej akademii tylko właśnie Ivory.

Emeric przychodzi na ostatni rok szkoły, ma uczyć muzyki i prowadzić lekcje indywidualne dla dziewczyny. Jest lekko arogancki, autorytarny i piekielnie przystojny. Mężczyzna od razu zauważa w Ivory ogromny talent, ale z tyłu głowy ma myśl, że nic nie może dla niej zrobić przez układ, który zawarł z dyrektorką. Niestety im więcej godzin z nią spędza tym mocniej się do niej przywiązuje, ich relacja staje się coraz bardziej erotyczna i nie zastanawia się j...

"Nasza miłość jest ryzykowna, zuchwała i realna. Czy jej podstawą jest strach? Możliwe, lecz jeśli nawet tak jest, to pełen szacunku, ponieważ nasze uczucie jest przemożne i potężne."
Wzięłam tę książkę w ciemno, ani o niej nie słyszałam, ani też za bardzo nie wiedziałam, o czym ona jest, ale i mówię to z ręką na sercu, była to jedna z najlepszych historii jakie czytałam. Życie Ivory, jest tak mroczne, jak może być życie młodej i pięknej dziewczyny w nędznej dzielnicy Nowego Orleanu, a jej największą pasją jest muzyka, która jest także jej jedynym sposobem na przetrwanie. Wszystko zmienia się gdy wraz z początkiem ostatniego roku w liceum, pojawia się Emeric, nowy nauczyciel muzyki. Wiem, że relacja nauczyciel/uczennica, nie każdemu przypadnie do gustu, osobiście też nie jestem jej fanką, ale w tym przypadku, jest inaczej. Duża w tym zasługa autorki, która po mistrzowsku poprowadziła zarówno fabułę jak i bohaterów, wszystko w tej książce ma sens, poszczególne wątki się zazębiają, a kontrowersyjne zachowania Emerica i Ivory są wiarygodnie uzasadnione. Jednak zaznaczyć trzeba jedno, to nie jest łatwa historia, to historia pełna bólu, mroku i pożądania, zdecydowanie dla odrobinę starszego czytelnika, mimo że akcja rozgrywa się w liceum. Warto też zaznaczyć, że Pam Godwin przepięknie opisuje to jak muzyka odziałowuje na życie i emocje naszych bohaterów, co sprawia, że staje się ona równoprawnym bohaterem książki. Jak dla mnie absolutne "must read" tego roku, dla każdego ...

Z góry powiem, że ,,Mroczna Melodia” to ciekawa i wciągająca książka. Bardzo szybko się ją pochłania i mimo, że momentami drażni pewną naiwnością, to jest bardzo dobra. Świetnie się przy niej bawiłam i w sumie tylko tyle powiem.

No może tylko jeszcze, że autorka mogła zrobić z Ivory chociażby osiemnastoletnią dziewczynę, to bardziej bym uwierzyła w tę historię. No i trochę Emeric zalatywał mi Grayem (zwłaszcza, kiedy zaczął ją obdarowywać, a ich miłość nie miała praktycznie konsekwencji) A tak to wszystko cacy 😉.
Nie mam co szerzej omawiać tej książki, bo traktuję ją mega luźno i tak też ją czytałam.

Nie jest to zwykła książka romantyczna. Zakazana relacja Ivory i Emerica jest wciągająca i uzależniająca, bo czuje się po przeczytaniu tej opowieści jak na mocnym zjeździe - gdy chcesz więcej, ale więcej już nie ma. Miłość jest nieprzewidywalna - taki wniosek można wysnuć, a jeśli dodać do tego wspólną pasję jaką jest muzyka otrzymujemy relację głównych bohaterów pełną zaufania, otwartości, szacunku, pomocy, akceptacji. Wielki podziw dla autorki za napisanie tak cudownej książki.