Mrok

Sięgając po książkę nie miałam wobec niej szczególnych oczekiwań. Wiedziałam, że to fantastyka i ta wiedza na początek była dla mnie wystarczająca. I muszę przyznać, że sam początek powieści, podczas którego zostaje nam przybliżona postać Laureen i życie, jakie prowadzi, trochę mi się dłużył. Odrobinę przeraził mnie ciasno ułożony, drobny druk, ale szybko się do tego przyzwyczaiłam, tym bardziej, że książkę czyta się nadzwyczaj dobrze. Poza wspomnianym już początkiem, nie ma w książce dłużyzn, ani zbędnych opisów. Dialogi są żywe i napędzają akcję, która od pewnego momentu gna bez opamiętania. Wszystkie tajemnice odkrywamy stopniowo, bez pośpiechu, co buduje napięcie i zmusza do niecierpliwego przerzucania kolejnych stron. Pomysł na fabułę jest pozornie prosty. Walka dobra ze złem, czyli coś, co możemy spotkać w wielu innych książkach. Ale tak łatwo nie ma. Świat został skonstruowany od podstaw i przedstawiony tak, że od razu się w niego wsiąka i nie chce się go opuszczać. Do tego świetnie przedstawieni bohaterowie, którzy nie okazali się być nastolatkami, a właśnie nastolatków się spodziewałam. I jestem pozytywnie zaskoczona. Mimo, że na elementy fantastyczne musimy w książce trochę poczekać, czekać warto, bo później nie można się od tej powieści oderwać. Jest tajemniczo, magicznie, momentami brutalnie, ale ponad wszelką wątpliwość fascynująco. W książce jest naprawdę wielu bohaterów. I w większości nie są krystaliczni. Mają swoje wady, problemy, trudną przeszłość. Walc...

Nie miałam żadnych oczekiwań co do tej powieści, po prostu chciałam zobaczyć jak nasi rodacy działają na arenie książkowej. Wiązało się to z tym, że wcześniej nie wiedząc czemu, niechętnie po nie sięgałam, a teraz chciałam to nadrobić.
Czytając prolog miałam iskierki w oczach. Myślę sobie „Czyli zaczynamy epicko, super”. Potem jest pierwszy rozdział, drugi i… cicho. Poznajemy główną bohaterkę Laureen, jej rodzinę oraz najlepszą przyjaciółkę Tessę. Mamy obraz życia bohaterki, przygotowania do ślubu, szczęśliwą rodzinę. Ale na dłuższą metę to zaczyna nużyć. Z drugiej jednak strony zdaję sobie sprawę, że ten zabieg po porostu musiał być. Także niektórzy mogą się trochę namęczyć czytając początek, ale warto.
W wyniku tragedii idealne życie Laureen zmienia się. I tu zaczyna się istna przejażdżka rollercoaster’em. Wkraczamy w świat pełen magii, tajemnic, Potępionych i tytułowych Zaprzysiężonych. Nawet w scenach kiedy bohaterowie rozmawiają, to czyje się te emocje, które nie pozwalają ci przestać czytać. Pani Alicja pokazała tym debiutem, jak wspaniałą ma wyobraźnie. Świat wykreowany przez nią na pierwszy rzut oka wydaje się prosty. Ot walka dobra ze złymi Potępionymi. Ale im dalej, tym poznajemy więcej i więcej. I nawet jak chcesz przestać, wypić herbatkę czy meliskę to nie możesz, bo jeszcze ci trochę rozdziału zostało.
Co do postaci to muszę tu szczerze przyznać, że Laureen w niektórych momentach trochę mnie irytowała. Nie uważam jednak, że to minus. Wręcz przeci...

Odwieczna walka pomiędzy dobrem i złem. Pomiędzy potępionymi i Zaprzysiężonymi.
Tragiczne wydarzenia w życiu Laureen sprawiają, że jej uporządkowany dotąd świat rozpadł się, a dziewczyna otrzymuje drugą szansę.
Ma wybór pomiędzy śmiercią a dołączeniem do Zaprzysiężonych.
W dodatku to niepokojące uczucie do Sigarra. Czy pomoże jej podjąć decyzję, czy wręcz przeciwnie?
Interesująca książka, ale najciekawsza część zaczyna się pod koniec części pierwszej.