Opinia na temat książki Mumia

Kolejna dobra Tess Gerritsen i kolejny spotkanie ze świetnym duetem Rizzoli & Isles. Tym razem zanurzymy się w atmosferze zatęchłych piwnic muzeum i pustynnych wykopalisk, a to wszystko na przestrzeni setek, a nawet tysięcy lat.

Znaleziona przypadkiem w piwnicy wyżej wspomnianego przybytku, mumia bardzo porusza opinię publiczną, a zainteresowanie to umiejętnie podkręcają media i samo muzeum, które, borykając się z problemami finansowymi, liczy na niezły dochód z wystawienia Pani X, (tak roboczo nazwano mumię), na widok publiczny.

Niestety jak się okazuje, mumia, którą znawcy tematu chcieli datować na tysiące lat, okazała się znacznie młodszą "Panią X". W związku z czym, do akcji wkracza przywołany wyżej, duet, a dochodzenie zatacza coraz szersze kręgi tak w przestrzeni, jak i w latach.

To dobra pozycja w dorobku Pani Gerritsen, ale w moim odczuciu nie najlepsza. Przeszkadzały mi rozważania i rozżalania się Maury na temat jej własnego zakazanego romansu. Na szczęście, chociaż przydługa to była wstawka, to bez bisów. Książkę czyta się płynnie, akcja kiedy trzeba, to gna, a niekiedy z lekka zwalnia, ale wszystko w granicach właściwych.

Pewnie wiecie też, że na podstawie książek i kryminalnych zagadek wymyślonych przez Tess Gerritsen powstał serial o tytule "Partnerki". Niestety po obejrzeniu go, kiedy czytam kolejną książkę tej autorki, następuje u mnie swego rodzaju "dysonans poznawczy" . Zwłaszcza jeśli chodzi o przedstawione w serialu postacie. Nic mi się tam nie zgadza! . Doktor Isles wygląda zupełnie inaczej, niż opisuje ją autorka, to samo tyczy się detektywa Frosta i jeszcze kilku innych postaci.

Tak więc, reasumując, chyba rzeczywiście trzeba trzymać się kolejności, najpierw książka potem film. 😉