Na białym koniu

"Czasem, gdy puka przeszłość, lepiej po prostu udawać, że nas nie ma."

Adam Dzierżek w najnowszej powieści o bajkowo wręcz brzmiącym tytule „Na białym koniu” wciąga nas w najniższe kręgi piekła, które człowiekowi potrafi zgotować tylko inny człowiek. Opis na okładce nawet w części nie oddaje emocji, jakie towarzyszą zagłębianiu się w przepełnione gwałtem, perwersją i przemocą sceny. Czy ten mroczny i przerażający świat funkcjonuje naprawdę w cieniu naszego wypełnionego zwykłymi codziennymi radościami i troskami? Wolę nie próbować znaleźć odpowiedzi na to pytanie.

Z pewnością nie chciał jej szukać również Karol, który otwierając drzwi zdesperowanemu ojcu jego dawnej przyjaciółki nie spodziewa się, że jego monotonne i przewidywalne życie runie w przepaść, z której już nigdy nie uda mu się wydostać. Wyruszając na pomoc dziewczynie mężczyźni odkrywają ciemną stronę ludzkiej natury i brutalne rozrywki, za które wielu zapłaci grube pieniądze. Im również przyjdzie słono zapłacić za swoje wścibstwo.

Przeraża jak niewiele znaczy ludzkie życie, na jakie spaczone rozrywki jest popyt i z czego można uczynić patent na biznes. Zwykłemu człowiekowi to się nie mieści w głowie, ale z drugiej strony czy to nie tak zwani zwykli ludzie napędzają ten biznes oczekując coraz to nowych podniet i przekraczania granic?

Tempo następujących po dość spokojnym początku zdarzeń nie pozwala odłożyć książki nawet na moment. Przy lekturze trzymało mnie równie mocno prz...

„(…) przeszłość tak naprawdę nie istnieje. Przez to, że każdy pamięta ją inaczej, tak jak chce pamiętać...”.


Poznajcie Karola. Dwudziestoczteroletniego singla. Korpoludka. Z pozoru wiecznie niezadowolonego gościa z charakterystyczną blizną na twarzy, spokojnego, ułożonego, starającego nie rzucać się w oczy. Faceta z bolesną przeszłością, ostrożnie stawiającego kroki w przyszłość..

Pewnego dnia uporządkowane i do bólu przewidywalne życie Karola zmienia się nieodwracalnie. Ciąg następujących po sobie z zawrotną prędkością zdarzeń wywraca jego teraźniejszość do góry nogami. Sprawia, że wnętrze jego własnej głowy, staje się „wrogim terytorium”.. Młody mężczyzna mimo woli bierze udział w krwawym przedstawieniu, mało tego – należy do jego obsady i wkrótce osobiście pozna reżysera..

Adam Dzierżek nie po raz pierwszy zagania czytelnika w kozi róg. Rzuca między oczy hasła – stany, emocje, uczucia. Spycha myśli poza zasięg świadomości. Tu nic nie pomoże zaklinanie rzeczywistości, gdy z mroku wyłania się „coś”, co w mgnieniu oka chwyta za gardło i odcina dopływ tlenu..

„Na białym koniu” to nieszablonowy thriller psychologiczny, którego nie da się odzobaczyć. Nie da się też go odłożyć nie doczekawszy finału. Warto dać się zaskoczyć i porwać historii, która mrozi krew z żyłach, obnaża ludzkie słabości i brutalnie zmusza do spojrzenia poza nawias widocznej gołym okiem rzeczywistości. Czytacie na własne ryzyko. Od siebie powiem, że polecam🔥.

Fabuła skonstruowana w sposób przemyślany i dynamiczny tworzy narastajace napięcie. Im więcej wiemy, tym więcej mamy pytań. Do samego końca czułam się jednocześnie zafascynowana, jak i porażona tym, co tu się działo. Autor nie boi się mocnych, krwawych i psychodelicznych scen, więc adrenaliny tu nie brakowało.

Jest to rewelacyjny thriller psychologiczny, który czytałam z ogromnym zaangażowaniem. Takich chcę więcej! Gorąco polecam ❤️