Opinia na temat książki Na ostrzu noża

"Czło­wiek uczy się całe życie. Tylko głu­piec myśli, że po­sia­da już całą wie­dzę świa­ta. Je­dy­nie czło­wiek ową­skich ho­ry­zon­tach uważa, że osią­gnął do­sko­na­łość."
Emily i Oliver poznają się, początkowa niechęć przeradza się w namiętność (później oczywiście w miłość), w międzyczasie dziewczyna ma problemy z młodszą siostrą, a na końcu następuję zwrot akcji o 360 stopni, który mimo iż ciekawy, to zupełnie nieprzemyślany i w moim odczuciu służący jedynie do tego, aby główna bohaterka mogła sobie pocierpieć, co zapewne będzie miało miejsce w kolejnej części.
Naprawdę nie lubię pisać negatywnych recenzji i rzadko to robię, ale niestety to jest właśnie ten przypadek. Jest to tym bardziej frustrujące, że sam pomysł nie był taki zły i można go było fajnie ograć. Jednakże cała ta książka jest niezwykle powierzchowna, począwszy od poprowadzenia fabuły, na kreacjach bohaterów kończąc. I rozumiem, że to jest dopiero pierwszy tom, więc nie trzeba mi objaśniać wszystkiego jeden do jednego, ale historia nie może być nijaka, całość bardziej sprawia wrażenie konceptu niż pełnokrwistej powieści.
Czytając miałam wrażenia, że wszystko dzieje się tylko po to aby się dziać, w ogóle nie poczułam tej historii. Przykro mi.