Nadal aksamit: liryki

Co jeszcze? Późną jesienią jadę pociągiem do rodziców i pada deszcz, za szybą tworzą się sople o takich kształtach, że ho ho. Młodość naprzód dawała radę, można się było wstrzelić precyzyjniej śpiewając o płomieniach i miłości. Czy myślę, że zajdziemy tę prawdę od przodu jak starego psa powtarzając w kółko, co już wie? i dalej: myślę, że powinieneś pisać, twoja […] czeka na czytelnicze olśnienie; teraz ten wiersz milczy. Tak, wczorajszy smutek to było coś, szedłem w nocy a od mojej ulicy milknął dźwięk piły. "Pustkowie"