Nie moja matka

" Nie moja matka" to thriller psychologiczny z wątkiem kryminalnym. Książka wciągnęła mnie od pierwszych stron choć zastanawiałam się czy jest tu jakaś tajemnica, bo akcja wydawała się prosta, logiczna i przewidywalna. Nic bardziej błędnego.

Nadgorliwość matki głównej bohaterki była zaskakująca i zmuszała do myślenia. Kochała córkę ale jednocześnie ograniczyła do życia w społeczności małego miasteczka. Miała tajemnice ale czy była zdolna do dokonania zbrodni o które została oskarżona?

Kluczową rolę w tej powieści odgrywają emocje. Jest ich cała masa. Od współczucia i niedowierzania po gniew i poczucie niesprawiedliwości.

Fabuła dobrze przemyślana bez zbędnych dłużyzn z ciekawym zakończeniem.

Życie Marion w jednej chwili wywraca się do góry nogami. Podczas przyjęcia z okazji pierwszych urodzin jej córeczki Avy do domu wkracza policji i aresztuje jej matkę Eileen używając przy tym jej innego imienia i nazwiska. Okazuje się, że Eileen podejrzewana jest o zabicie ponad trzydzieści lat temu mężczyzny i uprowadzenie Marion. Z jednej strony ciężko jej w to uwierzyć ale z drugiej pojawiają się dręczące ją wątpliwości...

"Nie moja matka" to niezwykle zaskakujący thriller psychologiczny, który wciąga od pierwszych stron. Liczne tajemnice z przeszłości, zwroty akcji i trzymająca w napięciu fabuła to tylko nieliczne z plusów tej książki. Retrospekcje oraz ukazanie historii z punktu widzenia matki i córki pozwalają spojrzeć na całość z perspektywy każdej z nich, poczuć ich emocje i lepiej zrozumieć ich wybory. Wszystkie wątki łączą się że sobą w logiczną całość, nic nie jest to zbędne, a każda informacja pozwala poskładać całą historię w całość. To zdecydowanie jedną z lepszych książek jakie ostatnio czytałam. Taka której zdecydowanie nie da się odłożyć przed poznaniem całej historii.

Mieć wątpliwości, odkrywać tajemnice..

Przyjecie urodzinowe rocznej córeczki do którego Marion tak długo się przygotowywała nie mogło się skończyć bardziej tragicznie. W trakcie przyjęcia matka Marion została zatrzymana przez policję pod szokujacym oskarżeniem. Kobieta nie wierzy w to co się dzieje, a to jakże paraliżujące wydarzenie wprowadza ją w osłupienie. Zaczyna dociekać i z każdej strony szuka odpowiedzi na zadawane sobie pytania. Co tak naprawdę wydarzyło się w przeszłości? Dlaczego kobieta została aresztowana?

Wciągnęłam się niesamowicie w thriller psychologiczny Mirandy Smith. Nostalgia wylewająca się z kartek, emocje bohaterki działały na mnie, chłonęłam książkę i chciałam jak najszybciej dowiedzieć się co wydarzyło się w tej traumatycznej przeszłości.
Nie ma tutaj zbyt wielu zwrotów akcji, ale elementy budujące napięcie, oddane emocje bohaterki, która sama jest matką oddziałują na czytelniku dokładnie dopracowaną fabułę. Momenty z przeszłości oddają zarys niepewności i stopniowego odkrywania tajemnic, które naprawdę mnie zaskoczyły oraz sprawiły psychologiczną podróż w głąb uczuć towarzyszące bohaterce.

Życie młodej i szczęśliwej kobiety wywraca się do góry nogami, kiedy w trakcie świętowania pierwszych urodzin swojej córeczki, do domu Marion wkracza policja i aresztuje jej matkę. Kobieta oskarżona jest o morderstwo oraz porwanie, którego dopuściła się trzydzieści lat temu właśnie na… Marion, a to może oznaczać tylko jedno.

„Nie moja matka” to thriller psychologiczny autorstwa Mirandy Smith, którego już sam tytuł zachęca do sięgnięcia po tę książkę, obiecując poniekąd sporą dawkę emocji. I wszystko to się zgadza. W książce emocji nie brakuje. Cała historia jest przedstawiona w bardzo ciekawy sposób, a umiejętne dawkowanie napięcia przez autorkę tylko skutecznie pobudzało we mnie chęć jak najszybszego dowiedzenia się prawdy o losie Marion oraz Eileen.

Historia przedstawiona w tej książce głównie budowana jest na emocjach, co nie powinno nikogo absolutnie dziwić, mając na uwadze fabułę. Autorka nie pozwalała mi być obojętnym na losy bohaterów, wystawiając często moje odczucia w ich kierunku na próbę. Ponadto zmuszała do refleksji na temat własnego życia i stawiania sobie trudnych pytań, których nikt stawiać sobie po prostu nie chce, co okazało się świetnym zabiegiem.

„Nie moja matka” w mojej opinii nie jest książką wybitną. Pomimo tego jest to świetnie skonstruowany thriller, który z pewnością nie zawiedzie żadnego fana gatunku. Jest to bowiem niepokojąca podróż w głąb małego świata bohaterów przepełnionego rozcz...

Czy byłbyś/byłabyś w stanie wybaczyć swojej matce, której zarzuca się morderstwo, porwanie i prawdopodobieństwo, że nie jest prawdziwą rodzicielką?

Z takimi zmaganiami musi zmierzyć się główna bohaterka Marion. Nie wierzy, że jej ukochana matka może być potworem. Kiedy jednak poznaje coraz wiecej faktów na temat życia matki, nie jest pewna tego, co czuje i co powinna zrobić. Chce poznać prawdę, by móc chronić siebie i swoją rodzinę.

Nie sądziłam, że "Nie moja matka" będzie tak świetnym thrillerem psychologicznym. Już na samym początku jest się zbombardowanym aresztowaniem i zamieszaniem, które dotyczy głównej bohaterki. Najważniejsze jest jednak dotarcie do prawdy, a ta nie przychodzi tak szybko, jakby sobie tego życzyła Marion. Ciąg nadchodzących zdarzeń uniemożliwia jej dojścia do prawdy o sobie i o tym, co się wydarzyło 30 lat temu.

Autorka niesamowicie podtrzymywała atmosferę niepewności, tajemnicy, a także kontekst psychologiczny, który miał tu duży wpływ na zaistniałą sytuację z przeszłości. Naprawdę jest to wciągająca historia i nie chciałam odkładać książki, póki nie dowiem się prawdy. I mimo, że w trakcie domyślałam się, jakie może być rozwiązanie, to i tak nadal miałam zasianą niepewność co do wysuwanych przeze mnie wniosków.

Pani Smith zaintrygowała historią Marion, która przeplatała sie z listem matki skierowanym do córki, gdzie wyjaśniała całą sytuację. Uważam, że warto przeczytać tę książkę i fani thrillerów będą, mam...

"Co, jeśli okaże się, że okłamuje Cię osoba, której ufasz najbardziej na świecie".
Takie zdanie widnienie na okładce, a do tego wózek na zdjęciu.
Jak tu się nie skusić na książkę, która jest na dodatek thrillerem psychologicznym.
Od pierwszych stron akcja potoczyła się tak szybko, że zaczęłam się zastanawiam o co chodzi.
Mamy przyjęcie urodzinowe na którym jest babcia rocznej solenizantki. Nagle puka policja i aresztuje ją, oskarżając o zbrodnie i porwanie sprzed trzydziestu lat.
Jej córka nie może w to uwierzyć. To nie może być prawda, że jej ukochana i troskliwa matka dopuściła się czegoś tak okropnego.
Czy to koniec tajemnic? Czyją jest córką?
Co takiego wydarzyło się w przeszłości? Kim naprawdę jest osoba, która podaje się za jej matkę?
Autorka fabułę przedstawia nam na dwóch płaszczyznach czasowych. Dzięki temu jesteśmy w stanie dokładniej określić sytuacje i wciągnąć się w całą historię, która rozpędza się i biegnie do przodu jak szalona. Z każdą kolejną stroną zamiast być bliżej prawdy to byłam coraz bardziej zakręcona. Autorka stworzyła tak dobrą historię, tak ją podkręciła, a czytelnikiem sobie pogrywała jak chciała. Świetny styl pisarski, do tego proste zdania, które były zaskakująco dobrym zabiegiem. Brak zbędnych ozdobników i odwracania uwagi. Konkret za konkret.
Bardzo dobry thriller psychologiczny. Słowo psychologiczny nabiera tu nowego znaczenia.

Jest to książka, którą pochłonęłam bardzo szybko. Trzymana w głębokim napięciu. Co rusz z wolna poznajemy malutkie tropy, które przez dłuższy czas dodają nam tylko problemów, a nie rozwiązań. Cała pozycja tyczy się sprawy, która jest opisana przed trzydziestu laty i na zmianę z czasem obecnym. W czasie przeszłym poznajemy dziewczynę, która została mocno skrzywdzona przez rodzinę. Praktycznie błąka się z katą w kąt podejmując się jakiejkolwiek pracy. Opowiada co się z nią działo pewnemu mężczyźnie. Zdradza nawet największe sekrety. Część tajemnic nie należy do zgodnych z prawem. Mężczyzna ma do niej ogromną cierpliwość. Sama przyznaje, że coś do niego czuje, tylko nie potrafiłam określić skąd u mnie brak zaufania w kierunku jego osoby. Następnie w czasach obecnych przeczytamy o kobiecie, która samotnie wychowuje swoją córkę. Ma to szczęście, że jej matka zawsze jest w pobliżu i może na nią liczyć. W chwili obecnej świętują ważna dla kobiety imprezę, lecz ich spokój zostaje przerwany. Nikt nic nie chce tłumaczyć, wiele wspomnień jej się zamazuje, gdy tylko zakuwają jej matkę w kajdanki i zabierają na komisariat. Ludzie zaczynają widzieć w niej wroga, choć dla mnie była poszkodowaną. Kobieta nawet odwiedza swoją matkę w celu wyjaśnienia zatrzymania, lecz jedyne co napotyka, to jej ataki paniki i zamknięcia. Policja stara się tłumaczyć, że jej matka jest podejrzana o morderstwo i kradzież dziecka. Do nikogo te informacje nie docierają, tym bardziej, że zwracają się do jej ma...

Marion żyje w małej miejscowości wraz ze swoją córeczką oraz matką. Wszystko wydaje się być normalne i uporządkowane… do czasu, kiedy to podczas świętowania urodzin małej Avy dochodzi do zdarzenia, które zmienia wszystko. Nie tylko rewolucjonizuje teraźniejszość, ale również postrzeganie przeszłości. Czy Marion całe czas żyła w kłamstwie, jak teraz będzie wyglądała jej przyszłość? A może to brednie i wszystko to co dzieje się dookoła jest kompletnym nieporozumieniem?

Przyznaję, że pomysł na fabułę bardzo mi się spodobał. Nigdy nie chciałabym się znaleźć w skórze Marion. Jestem przekonana, że wtedy cała moja pewność siebie wyparowałaby, poczułabym się totalnie zdezorientowana i bezradna, przynajmniej na samym początku całej akcji.

Brnąc coraz głębiej w historię zaczęłam domyślać się jaki będzie finał. I faktycznie główny wątek odszyfrowałam, ale były również ,można by powiedzieć, wątki poboczne, które doprowadziły do całej sytuacji i wszystko ubarwiły. Bez nich książkę zaliczyłabym do średnich, a dzięki nim „nabrała rumieńców” 🙂

Całą opowieść poznajemy głównie z perspektywy dwóch osób. Marion, która jest kluczem całej zagadki oraz Eileen, zaraz zaraz czyżby Eileen 😉

Przenosimy się w czasie, aby poznać przeszłość „matki” głównej bohaterki, bo wszystko od tego się zaczęło, od jednej decyzji, która pociągnęła za sobą całą serię zdarzeń, niestety niekoniecznie tych dobrych.

Marion urządza przyjęcie urodzinowe dla swojej córeczki. Byłoby całkiem miło, gdyby nie to, że wchodzi do domu policja i aresztuje jej matkę. Na dodatek wszystko wskazuje na to, że nie jest ona tą osobą za którą się podaje.

Jaka jest prawda? Czy coś grozi Marion albo jej córce?

Przyznaję, że dałam się ponieść emocjom. Wiele się działo a odkrywana prawda, pokazywana w retrospekcjach budziła ogromny niepokój. Pojawiało się wiele pytań na które chciałam znać odpowiedź. A finał był wisienką na torcie, bo mimo, że zaczęłam w którymś momencie podejrzewać jak mogła potoczyć się ta historia to Autorka spuściła dużą bombę.

Mamy tempo, mamy zwroty akcji, mamy podsuwanie nowych wątków. To zdecydowanie książka dla miłośników thrillerów psychologicznych e których sporo się dzieje.

Styl Mirandy Smith bardzo mi się podoba. Tworzy nastrój niepokoju, który sukcesywnie podsyca. Fabuła jest okryta woalką niepewności, która powoli odsłania tajemnice z przeszłości, tak abyśmy na końcu nie mieli wątpliwości kto w tej historii jest ,,zły".

Czuję się kupiona przez Autorkę, zdecydowanie będę sięgać po inne jej książki.