Opinia na temat książki Nie umieraj do jutra

"Nie umieraj do jutra" to zbiór dziesięciu opowiadań o ludziach, którzy z jakiś powodów nie opuścili Warszawy po klęsce Powstania Warszawskiego, tylko pozostali w zgliszczach stolicy próbując przetrwać.
Osiem z tych opowiadań przedstawia prawdziwe wydarzenia, jedno jest miejską legendą, ostatnie zaś to przeżycia samego autora, który ciężko rany w walce, zdołał przetrwał do wyzwolenia Stolicy.
Przedstawione historie wydają się niewiarygodne – ukazują jak okrutni i bezwzględni mogą być ludzie wobec innych osób oraz jak wiele musieli „przetrwać” mieszkańcy Warszawy. Naprawdę ciężko przejść koło tego obojętnie, szczególnie że autor w bardzo rzetelny sposób opisuje nam wydarzenia, do których udało mu się dotrzeć lub których sam był świadkiem. Robi to bez wydawania osadów, ocenę pozostawiając swoim czytelnikom. Dodatkowo na końcu każdego opowiadania znajdziemy fotografie osób, których losy poznajemy, a czasem nawet ich dalsze dziej, jeśli są znane. Wszystko to tylko potęgują poczucie realizmu oraz nasze emocję. Sprawia, że mamy przed oczami bohatera z krwi i kości. Prawdziwego człowieka. I własnie dlatego nie da się tej książki zrecenzować tak, jak każdej innej. Bo jak ocenić prawdziwych ludzi, prawdziwe wydarzenia i prawdziwe historie? Jedyne, co mogę napisać to, to że nie jest to książka łatwa, ani lekka, mimo że pochłania się ją w zastraszającym tempie. Jest za to bardzo poruszająca. Skłania do myślenia i uzmysławia nam jak wielkie mamy szczęście żyjąc właśnie dziś. Polecam.

Recenzja przygotowana dla portalu Czytam Pierwszy.