Opinia na temat książki Niebezpieczna obsesja

Bardzo szybko ją przeczytałam. Lekkie pióro i historia, którą można przewidzieć już po kilku pierwszych stronach. Jest jednak ta ciekawość, czy faktycznie wszystko pójdzie po naszej myśli i w jakim momencie osoba obsesyjnie chora zaatakuje. Z pewnością nie ma tutaj ciągłego napięcia, bo zaczyna się dosyć spokojnie, gdzie nie widziałam większego zainteresowania treścią i nagle bum. Pojawiało się coś, co sprawiło, że byłam pobudzona. Później ponownie odejście od danego bohatera, przejście do innego, spokojna treść i bum. Wieści takie, które wywoływały podekscytowanie, bo były odklejone od rzeczywistości. I tak jest do końca książki, upadek i wzlot, upadek i wzlot. To też miało wpływ na to, że spodziewałam się później tego momentu ekscytacji i niczym według przepisu babci na sernika, który zawsze mi wychodzi, ten element następował.
Tematem książki jest obsesja i tyczy się ona miłości tak silnej, tak wytrwałej i nieopisanej, aż widzi się ją w miejscu, czy też w rzeczy, która w ogóle do postaci nie należy. Zatarte niegdyś obrazy powracają, jakby wyjęto je żywcem z przeszłości i usadzono obecnie. Chęć posiadania jest tak wielka, że nie można spocząć, dopóki nie osiągnie się wymarzonego celu. To nie jest zwykły kryminał. Praktycznie od początku do końca mamy silne powiązanie ze sztuką o której w drobniejszych szczegółach będzie można przeczytać. Niby sztuka jest wątkiem kluczowym, jednak te emocje i przemożna chęć posiadania jednego z dzieł sztuki najbardziej utkwiła mi w pamięci. Później zostanie przeprowadzone śledztwo, bo muszą odkryć kto, dlaczego i po co zrobił to, co zrobił, ale ja i tak widziałam myśli tego, którego ścigano. Bo niby popełnił czym zły, ale dla niego był zupełna odwrotnością, co też mogłam zrozumieć. Jedynie starał się dojść do niego po jak najprostszej linii, a ta wiadomo, że bywa krucha.
Ta książka uświadomiła mi, że każdy z nas może mieć swoje obsesje, jedni małe, drudzy duże i choć w pierwszej kolejności każda z nich może być zła, to jednak nie znając motywu jaki kieruje osobą obsesyjną, nie można wydawać osądów, bo nie zawsze mogą być sprawiedliwe. Wspaniała, polecam:-)