Niech zacznie się ceremonia

„Niech zacznie się ceremonia” to zbiór piętnastu wierszy, przepełnionych buntem oraz niezgodą na otaczający nas świat. Autor postrzega w nich życie takim, jakim ono jest lub bywa. Prezentowane emocje oscylują między zachwytem a egzystencjalną pustką. Poeta podchodzi z dystansem do samego siebie, nie stroni od sarkazmu, czy też wręcz języka ironii. Bezpardonowo rozprawia się z ludzką głupotą, zakłamaniem oraz pozerskim stylem bycia. W jego wierszach można znaleźć odwołania do takich postaci jak Jack Kerouac lub Andrzej Bursa. Z recenzji: „Te wiersze czyta się jednych tchem. Absolutna, artystyczna bezkompromisowość. Jak granat wrzucony do studni. Eksplozja buntu, mądrości życiowej i pogodzenia się z losem, z którym nie da się przecież iść ręka w rękę. Panie polonistki – chowajcie swoje córki!” "Poczułem się po lekturze pozytywnie... zdołowany, bo pomyślałem, że nie jestem sam w tym dole, że inni też tak mają".
Autor o sobie: urodzony w 1990 debiutant.