Niedokończone rozmowy kardiologa

W ostatnich latach przed emeryturą, na którą zdecydowałemsię pójść bardzo późno, zamierzałem pożegnać się ze swoimipacjentami właśnie w formie pamiętnika – relacji o zawodzie,który wykonywałem zawsze z wielką miłością. Chciałemw ten sposób zmniejszyć asymetrię układu lekarz – pacjent
i wyrazić nadzieję, że w moje wspomnienia wpisuję wielu kolegówlekarzy. Uważałem, że właśnie w tej formie obejmę jaknajwięcej moich pacjentów, którzy mi powierzali troskę o swojezdrowie, ale też otwierali się przede mną. W ten sposób jednocześnieusprawiedliwię się przed niezadowolonymi z mojejposługi, a wszystkim podziękuję za obdarzanie mnie przez tylelat tak wielkim zaufaniem stanowiącym dla mnie wyzwanie –któremu starałem się sprostać, a które zrazem było dla mniewielkim zaszczytem. Z wielką czułością obejmuję wspomnieniemwszystkich Pacjentów, bo oni wszyscy pozwolili mi wypełnićtreścią moje marzenia, aby być lekarzem i przyjacielemchorych. Z myślą o Nich ośmielam się te wspomnienia opublikować.
Mam również nadzieję, że opisy historii moich pacjentówbędą dla wielu małym przewodnikiem po najczęstszych schorzeniachkardiologicznych i profilaktyce tych schorzeń.
Autor