Niemcy weimarskie. Nadzieje i tragedia

"Okres Republiki Weimarskiej należy niewątpliwie do najciekawszych w dziejach Niemiec. Jego znajomość stanowi warunek sine qua non zrozumienia późniejszych dziejów nie tylko Niemiec, ale także innych krajów europejskich, a nawet pozaeuropejskich" (prof. UW dr hab. Tomasz G. Pszczółkowski). "Weitz stara się wypełnić ignorowany lub traktowany po macoszemu przez tradycyjne dziejopisarstwo – 'obszar naukowej eksploracji' Republiki Weimarskiej. Tym samym prawie połowa pracy została poświęcona prezentacji zjawisk kulturowo-społecznych, które narodziły się albo rozwinęły w nowych republikańskich Niemczech. Pisze więc nie tylko o nowych eksperymentach w architekturze (Bauhaus) lecz także o reformie budownictwa mieszkaniowego. Kreśli zmianę roli fotografii, która dzięki nowemu zjawisku, jakim stały się wydawane w masowych nakładach pisma ilustrowane awansowała do codziennego wręcz elementu kultury popularnej. Podobny proces następował również w innych mediach operujących słowem i obrazem — w radiu i filmie. E. Weitz przedstawia również krajobraz weimarskiej 'kultury wyższej' i swe kulturowe rozważania wieńczy analizą nowego stosunku do ciała i seksualności" (dr hab. Krzysztof Rzepa).