Niewidzialne kobiety. Jak dane tworzą świat skrojony pod mężczyzn

To bardzo mocna, bardzo ważna książka dla każdego, kto potrafi przyjąć do wiadomości, że ludzkość nie składa się wyłącznie z białych mężczyzn.
Autorka w kolejnych rozdziałach udowadnia, jak bardzo świat skrojony jest dla mężczyzn, jak bardzo to, co ich dotyczy, uważane jest za typowe i uniwersalne, jak często problemy i potrzeby kobiet kompletnie nie są brane pod uwagę i w jak szerokim zakresie się to dzieje.
Począwszy od kolejności odśnieżania dróg, sposobu projektowania publicznych toalet, systemy komunikacji publicznej, poprzez projekty domów (nawet jeśli teoretycznie miały służyć poprawie życia), lukę płacową, występującą praktycznie we wszystkich krajach świata, mit merytokracji, po taki "drobiazg", jak odzież ochronną, teoretycznie unisex, a w praktyce kompletnie nie dostosowaną do specyfiki kobiecego ciała - na każdym kroku widać, jak bardzo świat jest dla mężczyzn.
Nie miałam pojęcia, że samochody, które mają wysoką ilość gwiazdek w testach zderzeniowych - wcale nie są tak bardzo bezpieczne dla kobiet, bo do badań używa się manekinów o posturze męskiej, lub co najwyżej - pomniejszonej, ale nie uwzględniającej wielu istotnych różnic w budowie i funkcjonowaniu.
Nie wiedziałam, że leki, które teoretycznie są dobre i skuteczne, mogą okazać się szkodliwe dla kobiet, ponieważ testowane są na mężczyznach, bo to łatwiejsze, a organizmy kobiet reagują na nie zupełnie inaczej.
Autorka porusza ogromną ilość tematów, pokazuje, jak bardzo brakuje kobiecego...

Tytuł zdecydowanie intrygujący bo mówiący o braku lub bardzo ograniczonej dostępności do danych dotyczących najróżniejszych aspektów życia społecznego, które zbierane są od kobiet lub uwzględniają specyficzną sytuację, role oraz uwarunkowania biologiczne kobiet.
Autorka przedstawia lukę w wiedzy o kobietach, której rezultatem jest nieuwzględnianie potrzeb połowy ludzkiej populacji w urbanistyce, wzornictwie produktów użytkowych, architekturze, medycynie, systemie opieki nad dziećmi i osobami starszymi i wielu innych dziedzinach życia. Czasami opisane rozwiązania społeczne sytuacje uważamy za tak oczywiste, że nawet nie próbujemy zastanawiać się jak można je zmienić. Pierwszym z brzegu przykładem jest wyznaczanie w budynkach użyteczności publicznej takich samych powierzchni na toalety męskie i damskie przy ignorowaniu faktu, że kobiety częściej korzystają z toalety, a każda wizyta trwa średnio 2,5 raza dłużej, ponadto dużo częściej niż mężczyźni mają pod swoją opieką osoby niepełnosprawne i dzieci. Innym jest nieuwzględnianie potrzeb komunikacyjnych kobiet (podróże częstsze, przerywane) przy planowaniu tras i rozkładów jazdy transportu publicznego. Caroline Criado-Perez pisze również o luce w badaniach medycznych i wiedzy farmaceutycznej - organizmy kobiece inaczej metabolizują lekarstwa, występują u nich inne niż u mężczyzn symptomy schorzeń (choćby mylące objawy towarzyszące zawałowi serca), trudniej wracają do zdrowia po operacjach chirurgicznych. Wszystko to powin...