Opinia na temat książki Nikt

Coś nie mam ostatnio szczęścia do fantastyki.
"Nocarza" czytałem bardzo dawno temu, kiedy bramy Krakowa zamykano jeszcze na guziki - i byłem/ jestem pod wielkim wrażeniem tej książki.
Przygnieciony sentymentem pozytywnie oceniłem też "Renegata", choć widać już było negatywne symptomy, widmowy znak nadchodzącego regresu twórczego.

Ech, czasami lepiej nie mieć racji...

"Nikt", trzeci tom cyklu (ze zgrozą odkryłem, że to jeszcze nie koniec), jest dobrym przykładem na to, jak fantastyczny pomysł spala się przez brak sensownego sposobu na ruszenie akcji do przodu. Fabuła jest wybitnie kulawa, dialogi często infantylne, odzywki wampirów zwyczajnie cienkie ("nocarskie pieski" powtarzane do porzygania), a przy tym kilka razy robi się taki burdel, że nie wiadomo o co chodzi. W tym tomie każdy każdego robi w balona i chyba sama autorka się w tej telenowelowej intrydze pogubiła. Nawet zakończenie jest od czapy, do tego naiwne w niepojętym stopniu.

Ale... jak? Dwie rewelacyjne odsłony, a w trzeciej taka zapaść? Nie wiem, sam jestem w szoku. Ze sztandarowej na polskim rynku, wampirzej serii, zrobił się gniot, w którym ciężko znaleźć plusy. No ok, może czasem bohaterowie i ich relacje, ale i to naciągane.
Jeśli ciągnięta na chama kontynuacja, czyli "Młody" przedstawia się tak samo, to nawet się nie będę po nią fatygował.